Horse Love

Hoofdstuk 16

Ik ga heel vaak het verhaal in Pov van Lisa schrijven. Dat vind ik persoonlijk gemakkelijker aangezien ik zelf ook een meisje ben. 😁

Pov Johan

Eindelijk, na een hele lange tijd wachten totdat Lisa ontwaakte. Ik heb hier zo lang op zitten te wachten. Ik had echt gedacht dat ik Lisa zou kwijt raken omdat ze al 4 à 5 dagen in coma lag. Het is nu 's ochtends en ik ben al vroeg bij Lisa, ik wil haar geen seconde alleen laten. Lisa ligt nog te slapen dus pak ik mijn gsm en ga even door mijn berichten op facebook, maat terwijl ik dit doe hou ik nog steeds de hand van Lisa vast. Ik schrik uit mijn gedachten door Lisa die van alles zit te mopelen. Snel schud ik haar wakker en niet veel later schiet ze recht en begint ze te huilen. Ik sta recht en ging bij haar op bed liggen en nam Lisa in mijn armen om haar te troosten. 'Ssstt, het is voorbij' zei is stil.

Pov Lisa

Bij Johan voelde ik me veilig. Hij pakte me steviger vast maar het deed enorm veel pijn, niet de pijn als iets gebroken of gekneusd is. 'Johan je doet me pijn aan mijn armen en rug'. Hij deed mij mouwen omhoog en keek ook op mijn rug 'Lisa je hebt enotme blauwe plekken' zei hij op het moment dat ik wilde kijken naar mijn arm voelde ik iets uit mijn neus druppen... bloed. Ik heb nog nooit een bloedneus gehad. Ik wilde opstaan om een doekje tepakken maar ik werd duizelig en viel om. Johan kon me nog net optijd opvangen of anders lag ik op de grond. Hij hielp me recht en legde me op bed. 'Dit is niet normaal liefje ik ga een dokter halen' zei hij en ging weg. Even later kwam er ezn dokter en Johan volgde 'goed Lisa ik ga je even meenemen voor onderzoekjes en dan weten we waar dit vandaan komt. Als je je duizelig voelt zeg het me dan dan kan ik je ondersteunen' zei de dokter 'oke' antwoorde ik zacht. Na even lopen waren we bij een onderzoek kamer gekomen. Er stonden scanners en een grote stoel met daarnaast een kast met apparaten en spullen. 'oke eerst gaan we wat bloed afnemen en darna maken we een scan van je hele lichaam' ik knikte alleen maar, wat als het een erge uitslag is, wat als ik droom en ik gewoon verlamd in bed lig, en nog veel meer nare gedachtes. Ik probeerde er niet aan te denken maar het lukte niet goed. Na een half uurtje waren de onderzoeken klaar en mocht ik naar mijn kamer gaan wachten op de uitslag. Het wachten was zenuwslopend en telkens als er iepand voorbij de deur liep hoopte ik samen met Johan dat het de dokter was. Na nog lang wachten was het dan zover, er kwam een dokter binnen maar niet op de mannier dat ik hoopte. Jihan eat bij me op bed in kleermakers zit terwijl ik let mijn spullen naar een andere kamer werd gereden. 'Waar gaan we naartoe dokter' 'sorry Lisa maar dat vertel ik je sebiet even apart' 'oke'. Ik was bang en had hier geen goed gevoel bij. We kwamen op de afdeling, de naam kon ik niet lezen maar ik zag wel veel kinderen met een doek om hun hoofd, sommige gewoon een kap of niets ze hadden geen haar. Dit beloofd niet veel goeds. De dokter nam me even mee om me alleen te spreken 'Lisa ik heb slecht nieuws' 'w..wat is er' 'Lisa.... we hebben kwade cellen gevonden in je bloed.... je heb jammer genoeg kanker'. Kanker ....poeff heel mijn wereld storte in en ik begon te huilen. Snel liep ik naar mijn nieuwe kamer waar ik de komende maanden of zelfs jaren zal moeten blijven. Ik zal chemocuren moeten doen als ik weer beter wil worden. Huilend viel ik neer in mijn kamer. Johan kwam meteen op me afgesneld. 'Wat is er liefje' 'ik....i..ik heb kan..ker' zei ik nog in shock. He pakte me steving vast en drukte een kus op mijn hoofd. ' je bent een vechter, ik weet dat je die stomme dinge in je lichaam kunt verslaan' zei hij en drukte nog een kus op mijn hoofd. We hebben heel lang gepraat tot de dokter ons kwam verstoren 'umm Lisa nog even vergeten te zeggen, je begint morgen met je chemocure' zei de dokter waarop ik gewoon knikte 'mag ik nog wel uit de kamer en naar buiten of school en mijn vriendinnen eens bezoeken' vroeg ik hoopvol 'ja dat mag zolang er maar iemand bij je blijft' 'dat is geen probleem meneer, ik zal altijd bij haar blijven' vervolgde Johan daarop.

Soorryy dat het zolang duurde, de examens komen eraan, ik ben lang ziek geweest, ben vaak bij men lief geweest en nog andere persoonlijke redenen. Ik doe heel hard mijn best om dit boek zovaak mogelijk up te daten.

Veel liefs
😘