safkan

gizli numara

Merhaba arkadaşlar.öncelikle ilk bölüm kitabın tanıtımıydı.
Hikaye de ilerleyen zamanlarda olucaklara dair bir nevi kesit diye biliriz.
Hikayede biraz ipucu vermeye çalıştım.Oda ilerleyen bölümler hakkında kafanız fazla karışmasın diyeydi.
Ama bu ipuçları ilerleyen bölümlerdeki olayların çeyreği bile degil.
Multimedya da kayra var!
İyi okumalar.

......................................................

Yavaş yavaş akşam olmaya
başlıyordu.
Karanlık sabahın aydınlıgını içine çekerek yok etmeye baslamıstı bile .
Havadaki kızılımsı görüntü sabahtan izler tasıyordu.
Çağrı bey gün batımını kendi hayatıyla çagrıstırıyordu.
Onun gözünde Yavas yavas doğan güneş güzel bi günün ardından geceye ve karanlığa boyun eğerek yok oluyordu  .
Oysa güneş söz vermemismiydi tüm evrene yeniden doğucagım diye.
Çağrı beyin gözünde bunların hepsi kifayetsizdi.
Çünkü geçmişin izlerini ağarmış saçlarında ve yüzündeki derin kırışıklıklarda saklamıştı.
Elinde tüttürmekte olduğu sigarasına baktı kızının hayatıda böyle sönüp gitmişti ellerinden kızı artık yoktu.
Bir inat uğruna  kaybettiği kızından geriye kalan bi tek torunuydu.
"kayra" bazen torununa baktığında kızını görür sevinir.
Bazense hayatı boyunca kabullenemediği damadım kelimesini dilinin ucuyla dahi söylemediği insanı ,emin ulusoyu görür kendinden geçerdi.
o an öfkesi herşeyden üstün gelir onu tüm hislerini kalbinden söküp atardı.
Hissizlesirdi.
O an kalbindeki tüm duygular birer birer yok olurdu  .ama adamın unuttuğu bisey vardı.
Öfkesini kontrol ederse iyi bi silah öfkesine yenik düşerse onursuz bi esir den farkı olmazdı.
Yok olurdu.
Fakat  emin ulusoydan nefret etmesi için gerekli sebepleri vardı.
Bir an geçmişin tüm tozlarını yutmuş gibi hissetti hafif öksürür gibi oldu ardından anımsamaya başladı.
Gözü yanan şöminenin alevine kaydı.
Tutuşan odun parçasının önce alevlenerek.
Ateşe dönüşmesinin ardından  küle dönüşmesi.
Adam geçmişine  benzetti sömineyi
'Odunun kendi benliğini yok ederek yanması onu çok güçlü birşey yapmıştı.
Odunun yanması alevleri,ateşin ta kendisini oluşturmuştu zaten var olan alevi güçlendirmek uğruna yok olmuştu.
Yok olması bir işe yaramıştı ama sonunda kendi ihtirası galip gelip ikiside bu uğurda kül olmuş tamamen sonsuzluğa doğru yol almışlardı.
İçlerindeki umut teker teker ölmüş yok olmuşlardı.
Çagrı bey kızını çok severdi hatta ona sonsuzum diye hitap ederdi.
Çünkü ona  göre son yok olmaktı.
Unutulmaktı.
Ama  sonsuz unutulmayan her zaman için içinde umut barındırandı bu yüzden kızını hep sonsuzum diye severdi .
Çünkü biliyodu ki kendi yok olsa bile kızı hala onun için var olucaktı.
Ama  sonsuzum demesininde bir sebebi vardı.
Onun gözünde her sonsuzunda bir sonu vardı.
Amacı ona sonsuzum diyerek hiç inanmadığı birşeye kızı sayesinde inanmaktı.
Sonsuzluğa inanmaktı.
Ama emin onun sonsuzunu elinden almıştı.
Hem de sonsuzunun yaşamını sonlandırarak.
O Yıllarca hayata meydan okumuş adamın bile gecmisi hatırladıkça gözlerinden yaşlar dökülüyordu.
Biliyordu geçmiş ona iyi gelmiyordu.
Fakat o unutmaya çalıştıkça yaşanılanların her bir zerresi etrafını kuşatıp onu hatırlamaya zorluyordu.
Belki de bir yanı unutmak istedigi halde öbür yanı hatırlamak için direniyordu.
Çünkü geçmişte kızıda vardı.
Geçmişte acıları olduğu kadar sevinçleri de vardı.
Geçmişi silmek demek sonsuzunu silmekti.
Geçmişi silmek demek sevinçlerini yok etmekti.
Ama yinede herşeye rağmen direniyordu.
En azından çabalıyordu.
Birden bire Sadece şöminenin aydınlattığı o kapkaranlık odayı melodik bir ses doldurdu.
Telefonu çalıyordu.