G.I.A. (Greek Fanfiction)

Part 3

Μα αυτός είναι ο Zayn.
Αυτός είναι ο άντρας που είχε μπει στο διαμέρισμα μου για κάποιον άγνωστο λόγο. Αυτός είναι ο άντρας που του ανήκει η κάρτα που βρήκα στο διαμέρισμα μου που παρεπιμπτωντος είναι πολύ ομορφότερος από κοντά πάρα τη φωτογραφία.

Τώρα τι πρέπει να κανω; Να συστήθηκε ή να τον ρωτήσω τι διαόλο γύρευε στο διαμέρισμα μου;
Αποφασίζω να μην κάνω τίποτα μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα.
[...]

Έβαζα τα πράγματα μου στην τσάντα μου μόλις ένιωσα ένα χέρι να με τραβάει από τον καρπό μου. Γυρνάω και βλέπω ενα μαυρομαλλικο αγόρι με πανέμορφα μέλι ματιά να με κρατάει, ο Zayn.
Για κάποιον άγνωστο λόγο είχα αγχωνθει δεν ήξερα τι θα μου έλεγε.
"Νομίζω έχεις κάτι που μου ανήκει" είπε τελικά.
"Εμμ...Ναι...ορ-οριστε" του είπα τραυλιζοντας και βγάζοντας από την τσάντα μου την κάρτα του. Είχα ένα προαίσθημα ότι θα μου την ζητούσε σήμερα, γι'αυτό και την κρατούσα.
Πήρε την κάρτα, μου έδωσε ένα φιλικό χαμόγελο και απομακρυνθηκε προς την έξοδο. WTF? Τι ήταν αυτο; Αυτός ο τύπος είναι τόσο μυστήριος.
[...]

Πέρασαν κιόλας 6 ώρες που σημαίνει πως μένει 1 ακόμη. Κατευθυνομουν από την αυλή προς την αίθουσα που είχα το επόμενο μάθημα. Έφτασα έξω από την πόρτα της αίθουσας όταν ένιωσα κάποιον να με τραβάει πίσω από τον ώμο.
"Αου" είπα και γύρισα απότομα. Είδα μπροστά μου δύο αγόρια. Ο Zayn και ένας άλλος με όμορφες σγουρά μπούκλες και σμαραγδένια ματιά.
"Δεν προλάβαμε να συστηθουμε" είπε ο Zayn αν και ήδη ξέρω ποιος είναι εφόσον είχα την κάρτα του.
"Και πρέπει να γνωριστούμε έξω από την αίθουσα που σε περίπτωση που αναρωτιέστε έχω μάθημα αυτή τη στιγμή!" Απάντησα με επιθετικό ύφος. "Ηρεμισε κουκλα" είπε ο σγουρομαλλης και μου έδωσε το χέρι του για χειραψία.
"Είμαι ο Harry" είπε με μια τόσο γοητευτική φωνή.
"Κι εγώ η αργοπορημενη στην τάξη μου για δεύτερη φορά σημερα" Απάντησα με ειρωνικό τόνο και τους προσπέρασα περνοντας μέσα στην αίθουσα και καθιζοντας στην πρώτη καρέκλα που βρήκα. Δεν μπορούσα να συγκεντρωθω καθόλου στο μάθημα. Πρώτα βλέπω τον Zayn στο διαμέρισμα μου, μετά στο σχολείο μου ζητάει την κάρτα του και αργότερα έρχεται με τον φίλο του για να μου συστηθουν. Τι διαόλο; Καθώς προσπαθούσα να βρω μια λογική απάντηση σε όλα τα ερωτήματα άσκοπα, χτύπησε το κουδούνι για σχολασμα.
[...]

Περπατούσα στους δρόμους της Νέας Υόρκης για να εξερευνήσω το καινούργιο για εμένα μέρος αφότου είχε περάσει όλο το απόγευμα διαβάζοντας. Κατευθυνομουν προς το διαμέρισμα μου και καθώς περπατούσα ένιωθα μια συνεχές παρουσία πίσω μου. Δεν έδωσα και πολύ σημασία και συνέχισα την διαδρομή μου. Λίγο ακόμα και έφτασα... κι όσο πιο γρήγορα περπατούσα τόσο γρηγορότερα θα έφτανα κι εκεί. Έβλεπα από μακρυά τους κήπους και τις αυλές των διπλανό πολυκατοικιων. Αλλά για κάποιο λόγο συνέχισα να ανησυχώ για κάτι που δεν μπορούσα να εξηγήσω. Ανοίγω την τσάντα μου και βγάζω τα κλειδιά της κεντρικής εισόδους της πολυκατοικίας. Και εκεί που πάω να ξεκλειδώσω νιωθω έναν οξύ πόνο στο κεφάλι μου και έπειτα θυμάμαι να 'πεφτω' στο πεζοδρόμιο. Τα μάτια μου σιγά σιγά να θολώνουν και το μόνο που είδα ήταν μια μαύρη φιγούρα να τρέχει μακρυά μαζί με την τσάντα μου και μετά όλα σκοτεινιασαν...

Αυτό ήταν το 3ο κεφάλαιο της ιστορίας μας... Ελπίζουμε να σας αρέσει😇
-Ν.Σ