Nefis (Tamamlandı)

24.BÖLÜM

*Oyuncular geçersizdir*

"Allahım, bu adamın yokluğunu bana gösterme." diyerek namazını bitirdi Aslı. Seccadesini toplayıp yerine koydu, ve koltuğa oturdu. Ardından bugün olanları düşünmeye başladı.

Beraber sahile gitmişlerdi. Ve her ne kadar korksada Aslı'nın rüyası gerçekleşmemişti. Mutluydu Burak'la. Hemde hiç olmadığı kadar. Seviyordu onu. Hayatında sevdiği ikinci adamdı o. Onunla 15 yıl önceki mutlu hallerine dönüyor ve babasını gömdükleri sahneyi unutuyordu.

Babasının ölümünden sonra, hiçbir zaman aynı Aslı olmamıştı, olamamıştı. Her baba-kız gördüğünde ciğeri yanıyordu. İçinden bir parça kopuyordu sanki. Kimin düğününe giderse gitsin, o baba-kızın ayrılma sahnesinde gözyaşlarını tutamıyordu. Kolaymıydı sanki? Kolay olsa kimse anne babasını sevmezdi değil mi? Nedensizce güvenmezdi ona.

Yattığında bile üstünü örtmeden yatmayan bir babayı kim sevmezki?

Babam ona bağırdım diye beni dövdü diyorlar. 'Babam yaşasaydıda ölene kadar dövseydi beni'

Babam, oyuncak almıyor bana diyorlar. 'Babam yaşasaydıda tüm oyuncaklarımı kırsaydı'

Babam, kumandayı vermiyor bana diyorlar. 'Babam yaşasaydıda televizyonumuz olmasaydı'

Babam yaşasaydı işte...

Yaşıyormu? Hayır.

İşte bu yüzden insanlar ölülerini unutturacak birini istiyor. Onun kadar seveceği, değer vereceği birini...

İşte Aslı o birini bulmuştu. Ve bunu bugün farketmişti. Burak'ın babasına olan özlemini giderdiğini bugün farketmişti.

Bugün içi sızlamamıştı o baba-kızı görünce. Oturup ağlamamıştı. Burak'a sarılınca geçmişti herşey.

Kararlıydı. "Ya Burak, ya hiç!" Diyerek kendi kendine söz verdi. Babasının acısını bile birden alıp götürdü. O adamdan başkası olmayacaktı!!!

Emin değilim ama Emineyim. Kdkd. Biliyorum çok kötüyüm. Neyse.. Gerçekten bu bölümden emin değilim. İçime sinmedi sankims. Umarım beğenirsiniz.

Emine Çekici.