Belki de sihirli canavarların en ünlüsü olan ejderhalar, en zor saklananlar arasındadır. Dişiler genellikle erkeklerden daha büyük ve saldırgan olur, ama gene de her iki cinse de sadece büyük beceri sahibi ve eğitilmiş büyücülerden başkası yaklaşmamalıdır. Ejderha derisi, kanı yüreği, karaciğeri ve boynuzu son derece sihirli özelliklere sahiptir, ancak ejderha yumurtaları A Sınıfı Ticareti Yapılamayan Mallar olarak tanımlanır.
On tür ejderha vardır, ne var ki bunların zaman zaman aralarında çiftleşmesi sonucu ender rastlanır kırmalar elde edilir. Safkan ejderhalar şunlardır:
Çin Ateştopu (Aslan Ejderha) / Chinese Fireball
Doğu'ya özgü tek ejderhanın son derece çarpıcı bir görünüşü vardır. Kırmızı ve düzgün pulludur, küçük kalkık burunlu yüzünün çevresinde altın dikenlerden tuhaf bir saçak ve adamakıllı pırtlak gözleri vardır. Ateştopu adını, kızdırıldığı zaman burun deliklerinden fışkıran mantar şeklindeki alevden almıştır. İki ilâ dört ton arası ağırlıktadır, dişisi erkeğinden daha büyüktür. Yumurtaları altın benekli parlak koyu kırmızıdır ve Çin büyücülerinin yararlandığı kabuklarına çok değer verilir. Ateştopu saldırgandır ama kendi türüne karşı çoğu ejderhadan daha hoşgörülü davranır, bazen kendi bölgesini başka bir, hatta iki ejderhayla paylaşmaya razı olur. Ateştopu çoğu memeliyi yer ama domuzlarla insanları tercih eder.
Hebrid Siyahı / Hebridean Black
Britanya'nın diğer yerel ejderhası, Gal'li arkadaşından daha saldırgandır. Her Hebrid Siyahı'na yaklaşık iki yüz elli kilometrelik bir bölge gerekir. Uzunluğu dokuz metre civarında olan Hebrid Siyahı, sert pullu, parlak mor gözlüdür, sırtında bir sıra sığ ama ustura keskinliğinde pütür vardır. Kuyruğunun ucunda ok biçiminde bir diken bulunur, kanatları yarasa kanatlarına benzer. Hebrid Siyahı daha çok geyiklerle beslenir, ama zaman zaman büyük köpekleri ve hatta sığırları yakaladığı da görülmüştür. Yüzyıllardır Hebrid'lerde oturan büyücü MacFusty klanı, geleneksel olarak kendi yerli ejderhalarının idaresini üstlenmiştir.
İsveç Kısaburnu / Swedish Short-Snout
İsveç Kısaburnu, derisi koruyucu eldiven ve kalkan yapımında kullanılan, gümüşi mavi, güzel bir ejderhadır. Burun deliklerinden fışkıran alev parlak mavidir ve keresteyi de, kemiği de birkaç saniyede küle dönüştürebilir. Kısaburun'un insan öldürme sabıkası çoğu ejderhanınkinden azdır ama yabanıl ve insan ayağı değmemiş dağlık bölgelerde yaşamayı tercih ettiği için bu da onun marifeti sayılmaz.
Macar Boynuzkuyruk / Hungarian Horntail
Bütün ejderha soylarının en tehlikelisi sayılan Macar Boynuzkuyruk'un siyah pulları vardır, kertenkeleye benzer. Gözleri sarı, boynuzları bronzdur ve uzun kuyruğundan yine bronz renkte dikenler çıkar. Boynuzkuyruk ateşi en uzun mesafeye soluyan ejderhalardan biridir (on beş metreye kadar). Yumurtaları çimento rengi ve çok sert kabukludur. Yavrular, dikenleri daha doğdukları anda bile iyice gelişmiş olan kuyruklarıyla kabuğa vurarak dışarı çıkar. Macar Boynuzkuyruk keçilerle, koyunlarla ve mümkün olduğu zaman da insanlarla beslenir.
Norveç Pütürlüsü / Norwegian Ridgeback
Norveç Pütürlüsü birçok yönden Boynuzkuyruk'a benzer, ancak onun kuyruk dikenleri yerine, sırtında çok belirgin kapkara pütürler vardır. Kendi türüne karşı haddinden fazla saldırgan olan Pütürlü, günümüzde gittikçe daha ender rastlanan ejderha soylarından biri haline gelmiştir. Büyük kara memelilerinin çoğu türüne saldırdığı bilinir ve bir ejderha için sıra dışı olsa da, suda yaşayan yaratıkları da yer. Kanıtlanmamış bir raporda, bir Pütürlü'nün 1802'de Norveç açıklarında bir balina yavrusunu kapıp götürdüğü öne sürülmektedir. Pütürlü yumurtaları siyahtır, yuvalar da ateş soluma yeteneklerini diğer cinslerin yavrularından daha çabuk geliştirir (bir ilâ üç ay).
Öbüruç Opalgözü / Antipodean Opaleye
Opalgöz, Yeni Zelanda'nın yerlisidir, ancak kendi memleketindeki alanlar azalınca Avustralya'ya göçtüğü de bilinir. Bir ejderha için alışılmadık biçimde, dağlar yerine vadilerde yaşar. Orta boydadır (iki ilâ üç ton). Yanardöner, inci gibi pulları ve ona adını veren parlak, çok-renkli, gözbebeksiz gözleriyle, belki de en güzel ejderha tipidir. Çok canlı kırmızı bir alev çıkartır ama ejderha standartlarına göre pek saldırgan sayılmaz ve karnı aç değilse nadiren öldürür. En sevdiği yiyecek koyunlar olsa da, daha büyük avlara saldırdığı da görülmüştür. 1970'li yılların sonundaki kanguru ölümleri dalgası, baskın bir dişi tarafından yurdundan sürülmüş erkek bir Opalgöz'den bilinmişti. Opalgöz yumurtaları açık gridir ve dikkatsiz Muggle'lar tarafından fosil sanılabilir.
Peru Zehirlidişi / Peruvian Vipertooth
Bilinen bütün ejderhaların en küçüğü ve en hızlı uçanıdır. Topu topu beş metre uzunluğunda olan Peru Zehirdişlisi pürüzsüz pullu, siyah pütürcükleri olan, bakır renkli bir ejderhadır. Boynuzları kısa, dişleri son derece zehirlidir. Gerçi Zehirdişli'nin keçiler ve ineklerle beslenmeye hiç itirazı yoktur ama insanlardan öyle hoşlanır ki, Uluslararası Büyücüler Konfederasyonu on dokuzuncu yüzyıl sonlarında ürkütücü bir hızla artan Zehirdişli sayısını azaltmak için yok ediciler göndermek zorunda kalmıştır.
Romen Uzunboynuz / Romanian Longhorn
Uzunboynuz'un koyu yeşil pulları ve avını kızartmadan önce deşerken kullandığı uzun, parlak altın renkte boynuzları vardır. Bu boynuzlar toz haline getirildiğinde iksir malzemesi olarak çok değer kazanır. Uzunboynuz'un anayurdu artık dünyanın en önemli ejderha koruma alanı haline gelmiştir, her milliyetten büyücü burada çeşit çeşit ejderhayı yakından inceleyebilir. Boynuzlarının ticareti yapıldığı için sayıları çok azaldığından, son yıllarda yoğun bir Uzun boynuz yetiştirme programı uygulanmıştır, boynuzları da artık C Sınıfı Ticareti Yapılır Madde olarak tanımlanmaktadır.
Sıradan Gal Yeşili / Common Welsh Green
Gal yeşili, yurdunun yemyeşil otlarıyla bütünleşse de, yuvasını, varlığını sürdürmesi için ona özel bir bölgenin ayrıldığı yüksek dağlarda kurar. Ilfracombe Olayı'nı saymazsak ejderhaların en az sorun çıkaranlarındandır. O da Opalgöz gibi koyunları tercih eder ve kışkırtılmadığı sürece insanlardan özenle uzak durur. Gal Yeşili'nin kolayca tanınabilen ve şaşırtıcı şekilde ahenkli bir kükremesi vardır. Ateşi ince fıskiyeler halinde püskürtür. Gal Yeşili'nin yumurtaları, yeşil benekli toprak kahverengisidir.
Ukrayna Demirgöbeği / Ukranian Ironbelly
En büyük ejderha türü olan Demirgöbek'in altı ton ağırlığa ulaştığı bilinir. Toparlak olan ve Zehirdişli'yle Uzunboynuz'dan daha yavaş uçan Demirgöbek, buna rağmen son derece tehlikelidir, konduğu yerleşim yerlerini ezecek yapıdadır. Pulları metalimsi bir gridir, gözleri koyu kırmızıdır, tırnakları da pek uzun ve yırtıcıdır. Demirgöbek'lerin bir tanesi 1799'da Karadeniz'den (neyse ki boş olan) bir yelkenliyi kapıp götürdüğünden beri, Ukrayna büyücülük yetkilileri tarafından sürekli gözaltında tutulmaktadır.
