Onu artık aklımdan çıkarmak istiyordum. Ne yapsam olmuyordu. Ben onu sevmek istemiyordum. Ona aşık olmadığım dönemler;güneşi sevdiğim zamanlardı.Arkadaşlarımla çıkar gezerdim. Onu tanıdım,tesadüfen olmuştu. Ben onu sevmek istememiştim,yemin ederim. Bi kere telefonda konuşuyorduk,komik bir söz söylemiştim. Ona gülmüştü; ben onun 15 dakika boyunca gülmesini dinledim. Sevdiğimin gülmesini dinliyordum. Ben o an ölmek istemiştim. Ben onun gülüşü kulaklarımdayken ölmek istemiştim. Biz asla sevgili olmadık. O sevgili konusunda tek kelime dahi etmemişti. Bende olurda canını sıkarım, üzülür diye ağzımı açmadım. Sanki, beni baştan yaratmıştı. O sıralar acı çekmiyordum fakat mutlu da değildim. Değer bilmemişim meğer.. Çok değişik bir insandı , mesela 10 saniye içinde tavırları değişebiliyordu. Ben bir buçuk yıl o tavırlarını çektim arkadaşlar,tek kelime dahi etmedim. O üzülmesin diye ağzımı açmadım. Biliyordum çok kişiyle konuşuyordu, kıskanıyordum ama yine de tek kelime etmedim. Çünkü biz ne arkadaş,ne sevgiliydik. Biz hiçbirşeydik;benim ona karışma hakkım yoktu. Hatırlarım; bir keresinde 'mesajlarıma geç cevap verme lütfen' demiştim. Bir tek bunu istemiştim ondan. 'Çalışırım.' demişti. Bir gün uyandım; günaydın demiş. Günaydın dedim bende. Sonra 5 saat online olmamıştı. Sonra da profilini görememiştim. Meğer engellemiş. Ağladım, çok ağladım defalarca aradım açmadı. Bir arkadaşım vardı. Ona söyledim, 'bi sorar mısın neden yapmış diye', o da sormuş. Sevgilisi kızıyormuş arkadaşlar. O günden beri ağlarım, hem sever hem nefret ederim. Siz siz olun, aşkı güzel yaşayın. Veya hiç aşık olmayın..
