The Weight. //Shawn Mendes Fanfic

2.

"Bende seni seviyorum Shawn."bir yandan botlarını giymeye çalışırken bir yandan da telefondaki sevgilisiyle konuşmaya çalışıyordu kız.

"Geç kalmanı istemiyorum Rae."

"Bak bende geç kalmak istemezdim ama senin olduğu gibi benimde bir hayatım var. Üstelik daha başlamadı geç kalmam."

"Birkaç şirket gelecek. Bu sefer önemli. Yanımda ol istiyorum."dedi oğlan telefonun diğer ucundan. Fısıldarcasına söylediği için duymak zordu ama kız sevgilisini iyi tanıyordu.

"Sen çok sevimlisin ve ben yoldayım."

"Daha evdesin biliyorum."

"Hayır değili-beni bu kadar iyi tanımak zorunda mısın?"

"Arabadayken hep radyo açıyorsun. Arkada müzik sesi yok."kız gülümseyip portmantodan ceketini aldı. Giymek için duraksadı ancak şuan saniyeler bile önemliydi o yüzden vakit ksybetmeden arabasına yöneldi.

"Annemin doğum günü haftaya biliyorsun."

"Geçen sene babanla aramızda olanlardan sonra gelemem Rachel üzgünüm."

"Shawn!"arabaya binip anahtarı kontağa taktı. Birazdan gelecek olan tartışmanın sjnyalini veren kalkmış kaşlarıyla arabayı çalıştırdı.

"Bak seni seviyorum ama-"şuan telefona o kadar odaklanmıştı ki kemerini takmayı unutmuştu.

"Beni sevmen beni üzmediğin anlamına gelmiyor Shawn!"ayağı gaz pedalına hafiften baskı yapmaya başlamıştı.

"Bugün benim için önemli bir gün ancak sen yine dönüp dolaştırıp konuyu kendine getirmeyi başardın Rachel. Tebrik ederim her zamanki sen olduğun için."sinir kat sayısı hız çizelgesine de yansımıştı. Ses tonuna da.

"Shawn Peter Raul Mendes! Benim hakkımda böyle mi düşünüyorsun? Odak noktası bağımlısı?"telefonun diğer ucundan derin bir nefes sesi geldi. Büyük ihtimalle yanlış bir şey söylememek için kendini sakinleştirmeye çalışıyordu. Ancak bu durum Liz için geçerli değildi. Sabah yağan yağmurdan dolayı yollar hala kaygandı.

"Sana öylesin demedim."

"Ama ima ettin."

"Alındığına göre sen kendini öyle düşünüyor olmalısın."

"Peki."dedi sinirli biçimde. Yola bakıyor, ancak görmüyordu.

"Bak, sadece gel olur mu?"

"Geliyorum ama bu şuanda senden nefret etmediğim anlamına gelmiyo-"

***

"Sen kimsin?"gözlerindeki acıyı onu tanımasam dahi gœrebiliyordum. Derin bir nefes alıp geri verdi.

"Aileni arasam iyi olacak. Onlar şuan burda yoklar."dedi ve odadan çıktı. Biraz sonra yanında bir takım insalarla geri geldi. Vücudumdaki acı git gide diniyordu. Telefonunu cebine koyarken;

"Ailene haber verdim. Yoldalar."başımı onaylarcasına salladım.

"Evet. Lizzie Rachel Smith. Kendini nasıl hissediyorsun?"soruyu bana bakarak sorduğu için cevaplama gereksinimi duydum.

"Ben kimim? Bana ne oldu?"

"Bunları sana ailen anlatacak. Ciddi bir kaza geçirdin Lizzie. Ve 3 aydır komadasın. Ve uyandığına göre seni son bir kere kontrol edip bırakabiliriz. Tabii kontrollerini aksatmaman dışında."