Δεν ξερω τη εγινε εκεινη τη μερα, εκεινη τη τραγικη μερα που μακαρι να μη ξημερονε ποτε...
Ηταν Σεπτεμβριος πρωτη ημερα σχολειου. Οπως παντα ξυπνισα στης 6:45 το πρωι,τα ρουχα που θα φορουσα ηταν πανω στη καρεκλα μου που τα ειχα ετοιμασει απο τη πρωηγουμενη μερα. Δεν ηταν τιποτα το αξιοθαμαστο ενα ξεθοριασμενο μπλε τζιν και ενα καρο πουκαμισο.Πιγα να κανω ενα μπανιο,ντυθικα και εκανα πρωινο οπως κανω παντα, κατα της 7 ξυπναει η μητερα μου και ο πατριος μου και οπως παντα βρεικαν το τραπεζι στρομενο και ολα τα σχετικα και οπως καθε μερα. Αντι για καλημερα απο τον "Κυριο" Αντονη ακουσα ενα <χτενισου> και σταφικε στην εφημεριδα του.
Μετα απο δυο-τρεια λεπτα κατεβικε και η Ελλη και φορουσε τη στολη του γυμασιου"Farikon"και μη με παρεξιγισετε αλλα την ειχε ψονισει απο οταν της σταλθικε η επιστολη που την δεχονταν στο γυμνασιο- ακομα θημαμε την Ελλη μαζι με της φιλες να αρχιζουν να τσιριζουν απο το τηλεφονο-.
Εγω απο την αλλη θα πηγενα σε ενα δημοσιο γυμνασιο το "1033"που ειναι το γυμνασιο της περιοχης μου και εφτιχος ή δυστιχος δεν ειθελε να φοραμε στολη.
Οταν εφυγα απο το σπιτι και προχορουσα προς το παρκακι που κανονισαμε με τον Αλεξη να συναντιθουμε.
Καθος πηγενα προς το παρκακι περασα απο ενα στενακι και ιδα ενα παραξενο μπλε φως. Προχορισα μεσα στο στενακι...(μακαρι να μην το ειχα κανει ποτε)
YOU ARE READING
The 4 Elements
General FictionΟ Βικτορ Εβανς ειναι ενα συνηθισμενο δεκατρειαχρονο παιδι που μπορεις να βρεις στο δρομο οταν κανεις τη βολτα σου αλλα μια μερα εκινη τη τραγικη μερα ολα θα αλαξουν...