The 4 Elements

2-Ο ανθρωπος φαντασμα

Ηταν σκοτεινα αλλα εκεινο το φως με καθοδιγουσε στο σκοταδι. Ειδα μια φιγουρα να κυνιτε στο βαθος,δεν ξερα τι σκευτομουν εκινη τη στιγμη αλλα την ακολουθησα. Η φιγουρα προχορουσε προς το φως και ετσι οσο το πλυσιαζαμε φενοταν πιο καθαρα.
Δεν ξερω ρι εγινε εκινη την ωρα, τυφλοθικα αλλα συνεχισα να περπαταω. Μια στιγμη ακουσα εναν θορυβο και ενιωσα εναν δυνατο πονο στο στομαχι μου. Ο νεαρος γυρισε για να δει απο που προερχοταν ο θορυβος.Ηταν ενα παιδι το πολυ 15 με μακρι ξανθο σκουρο μαλι,Τα ματια του... ο τα ματια του το αριστερο ηταν καταμαυρο σαν συραγγες αψιχο,αλλα το δεξι ηταν γαλαζιο και φανερονε ολο ζοντανια.Το αριστερο του ματι ηταν σιμαδεμενο με μια ουλη που αρχιζε στο κατω μερος του ματιου και τελιονε στην αρχη του λεμου.
Με κυταξε και τα ματια του ανιξαν διαπλατα αλλα πριν προλαβω να κανω κατι εξαφανιστηκε σε γαλα
Πρασινους κοκους αμμου.
Καθομουνα και κυτουσα το μερος απο το οποιο ο παραξενος ανθρωπος εξαφανιστηκε, αλλα με εφερε στην πραγματικοτητα ο ηχος του ρολογιου μου.Ειχα αργισει. Εφιγα απο το στενο με γρηγορο βηματισμο και ευτασα οσο ποιο γρηγορα μπορουσα στο μερος που ηπαμε να συναντιθουμε με ρονΑλεξη, προσπαθοντας να ξεχασω αυτο που εγινε πριν λιγο με το παιδι με τα περιεργα ματια.Τ
Οταν ευτασα ειδα τον Αλαξη να με περιμενει κατω απο ενα πλατανο.Αρχισα να προχοραω προς το μερος του και αυτος γηρισε και με κυταξε.Οταν ευτασα πιγα να ανοιξω το στομα μου αλλα αυτος με προλαβε «Που εισουν;» ρωταει ανισιχως «Καλημερα δεν λαμε;» λεω προσπαθοντας να μην αοαντησω στην ερωτιση του «Καλερα, που εισουν;» ρωταει ξανα και απανταω λιγο αποτομα « Και εσενα τι σε νιαζει;Ξεχαστικα λιγο στην διαδρομη.Τι θα γινει τωρα θα με κανεις ανακριση επιδη αργισα πεντε λεπτα;Αντε τωρα εδω θα κατσουμε να μιλαμε ή αρχισουμε να προχοραμε γιατι θα αργισουμε»ειπα και αρχισα να περπαταω με τον Αλεξης να με ακολουθει.Ενιωσα λιγο ασχημα που του μιλισα τοσο αποτομα και σκευτικα να του ζιτισω συγνωμη αλλα τελικα δεν το εκανα.Α επιδη ξεχασα να σας πω για τον Αλεξη:
Ειναι ενα παρα πολυ καλο παιδι με κοκκινο σκουρο κοντοκουρεμενο μαλλι,οχι και το πρωτο μποη,λιγο μαβρισμενος,με το προσωπο του να ειναι γεματο φακιδες και τα πρασινα ματια του να καλιπτονται απο τα γυαλια του.Παντα μου συμπαραστεκοταν οταν με πειραζαν τα παιδια στο δημοτικο που πιγεναμε,αλλα και εγω το ιδιο.Αν μπορειτε να καταλαβετε ημασταν τα παιδια που θα τα εβλεπες στη πιο απομερη γωνια του προαυλιου να συζιτανε και μετα απο λιγη ωρα να ερχονται ολοι οι μεγαλητεροι νταϊδες για να μας πλακοσουν στο ξυλο,να μας αναγκασουν να πιουμε νερο απο τη τουαλετα και ολα τα σχετικα μονο και μονο για να διασκεδασουν.
Πολυ απο αυτους οπως και η Ελλη θα πανε στο ιδιοτικο γυμνασιο"Farikon"αλλα αυτο δεν μας αφορα.
Συνεχισαμε να περπαταμε μεχρι που φτασαμε στη μεγαλοπρεπη, πορτα του καινουριου μας σχολειου...