"ESKİ OKULUMDAN ÖĞRENDİKLERİM"

48 17 0
                                    

Evet arkadaşlar tekrar karşınızdayım ikinci kitabımla. Normalde bu kitabım ikinci kitabım fakat birinci kitabımı bazı nedenlerden dolayı silmek zorunda kaldım. Pek tecrübeli olduğum söylenemez ama elimden geleni yapmaya çalışıcam. Umarım yazdığım hikayeyi beğenirsiniz.
İyi okumalar

Multimedya: Arya BULUT

✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️

Arya BULUT

Geçen güne kadar Edirne de oturuyorduk. Fakat babam polis olduğu için İstanbul'a gitmek zorundaydık.

Olanlar çok şaşırtıyor insanı. Bir gün önce herşey çok güzel, sevdiğin insanlarla eğlenirken, bir gün sonra bakıyorsun bir haber geliyor ve hayatın altüst olup yabancı bir şehirdesin, yabancı bir ortamdasın.

Eski okulumda çok kötü anılarım olmuştu. Bıkmıştım herşeyden, hayattan, herkese karşı iyi davranıp, kötülük görmekten, kolay güvenmekten.

O zor Zaman'larım da herkes bana kötü davranıp benden uzaklaşırken, tek destek olan birisi vardı o da Irmaktı. Irmak la o günlerden sonra daha da yakın olduk birbirimize. Yeşilimiz içtiğimiz ayrı gitmez beraber bir sürü saçmalıklar, çılgınlıklar yapardık. Kimse onun yerini tutamaz hayatımda. Kimse onun kadar yakın olamaz bana artık. Zaten arkamda bıraktığım benim için en önemli şey Irmaktı.

Eski okulumda yaşadığım ihanetlerden dolayı kendime bir söz verdim. Bundan sonra herşeye herkese karşı soğuk olucam normal halimin aksine.

Annem ve babamla oldum olası geçinemem. Hiçbir zaman beni anlamıyorlar. Herşeyime çok karışıp beni bunaltıyorlar. Bazen o kadar üstüme geliyorlar ki kendimi kesesim geliyor.

Bu Zaman'larda kardeşimle konuşup, birbirimize içimizi döküyoruz. Kardeşim benden 2 yaş küçük fakat benimle yaşıt gibi. Gerçi bazen o da sinirlerimi bozuyor ama annemle babam kadar değil. Sonuçta kardeş Anne ve babayla bir değil. Anne be babanın bizi anlamaları lazım ki, benim ailemde bu çok zor.

Eski Zaman'lardan kalma aileler gibiler, hiçbir şey anlamak istemiyorlar. Kendi işlerine geldiği gibi davranıyorlar. Bundan nefret ediyorum. Bazen bana güvenmediklerini dile getiriyorlar ki benim Can'ımı acıtan da en çok bu.

Bir Zaman'dan sonra anladım ki kimseye güvenilmiyor. Kardeş diyoruz ya bağzılarına hani haketmeyenlere. Sonra onlar sizi arkanızdan vuruyor. Güveniyorduk ya kardeşimiz diye ne oldu şimdi.

Olan biten yine sana oluyor, yine yerdesin en dipte, yine tek başınasın, sonra anlıyorsun ki kimseye güvenme kimseyi sevme, umursama ve soğuk ol, kimseye yakın davranma.

Eski okulumda bana öğrettikleri bunlardır belkide, iyi ki de öğretmişler şimdi olduğum Arya için onlara teşekkür ediyorum.

Şimdi ki okulumda kendim gibi davranmayıp bu sefer eski okulumda ban öğrettiklerini uygulama vakti...

✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️

Arkadaşlar biliyorum bu bölüm kısa oldu. Sonraki bölümde daha uzun yazacağım. Biraz dramatik yazmış olabilirim :)  Umarım beğenmişsinizdir.

Eğer biraz gülmek eğlenmek istiyorsanız Kod Adı: 4 Mal adlı kitabı okumanızı tavsiye ederim. Eğleniceğiniz garanti. :)

İÇİMDEKİ SENHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin