Ve sonunda hastaneye gittik.Ama bana ne olduğunu söylemiyorlar.Ayrıca sadece bir kere
değil bir hafta içinde üç kez doktora
gittik.Her gittiğimizde doktor ile
fısır fısır konuşuyorlar.Biraz sonra yatacağım.Umarım kötü bir şey yoktur....
2 GÜN SONRA
Hayır bu,bu kesinlikle olamaz!!!! Nasıl
olur yoksa ,yoksa ben ölecekmiyim??
Yine en sonundan anlatmaya başladım,olaylar şöyle:
O sabah yine doktora gitmek için anlaştık.Ve yola koyulduk.Annemler-
de birşey olduğu açıkça belli idi.
Ben de çok korkuyordum.Saçlarım Yok denecek kadar az,günün yarısından çoğunu uyuyarak geçiriyorum ve nerdeyse her gün burnum kanıyordu.Bir sorun olduğu çok açıktı.Sonunda doktorun odasına girmeyi başardık.Doktor:
-"Hoşgeldiniz,Defnecim, bugün nasılsın bakalım?"
(Kendimi bağırmak için zor tuttum fakat daha patlama moduna gelmemiştim)
-"İyiyim teşekkürler siz nasılsınız ?"
(Doktor bu soruma küçük bir tebessüm ile karşılık verdi.Ve söze başladı.)
-"Defnecim seni çok sevdiğini biliyorsun.Şu an küçük bir sorunla karşı karşıyayız.(Belliydi zaten) Defnecim sakin misin tatlım?(Büyük sorun geliyor hazırla kendini Defne)
-"Evet yeterince sakinim.)
VE BÜYÜK AN
-"Defne,tatlı kızım,güzel kuzum maalesef sizin lösemi dediğiniz kan kanserine yakalanmışsın.Ama unutma sen bu güçlükleri aşarsın,hep birlikte aşıcaz."
Doktor lösemi dedikten sonrasını duymadım bile.Beni. için o zaman hayat durmuştu.
..........…...............
20-25 DAKİKA SONRA
Gözlerimi açtığımda bir yatak da yatıyordum.Herkes başıma toplanmıştı,annem ağlıyor bazıları ise annemi sakinleştirmeye çalışıyordu.
Şimdi hayatın değerini anladım....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kapılar Aralanırken
RandomBu benim ilk hikayem.Bir hatam varsa çok özür dilerim.Bu kitabımızda Defne'in küçük bir olaydan dolayı hayatının nasıl değiştiğini ve çabalarını dinleyeceğiz.Umarım beğenirsiniz...
