ORTAK

Ameliyat

Eser'den...

Ilgın ambulansa bindirilirken, Ilgın'ın ailesi çoktan arabalara binmişti. Hızla ambulansa bindim. Hemşireler bilmediğim tirilyonlarca şey yaparken, gözlerimi Ilgın'dan ayıramıyordum. Uzun kirpikleri birbirine karışmıştı, saçları dağınık ama her zaman ki gibi çok güzeldi, dudakları anlatılamayacak kadar güzeldi. Bilinci kapanmadan önce söylediğim cümleyi bağırarak söylemek istiyordum AŞIKTIM. Onun uğruna ölebilecek kadar aşıktım. Aşk kitaplarda anlatıldığı gibi değildi, iğrenç bir histi sizi yaşatmak isteyen iğrenç bir his, aşk saçma bir şeydi. Gözümden düşen gözyaşını hızla sildim ama durmuyorlardı.

LANET OLSUN DURMUYORLARDI.

××××××××××××××××××

Hastaneye girerken sedyenin yanında yürüyordum. Ameliyathaneye girdiklerinde hemşire beni durdurmak zorunda kalmıştı. Dolu gözlerimi hemşireden saklarken hızla sandalyeyi devirdim. Ilgın'ın ile benim ailem geldiğinde, annesi zaten kahrolmuştu. Annem yanıma geldiğinde bana sarıldı. Tutmakta zorladığım gözyaşlarım yere düşerken, anneme daha çok sarıldım ve benim bile anlayamacağım şekilde konuştum.
"Anne ölmesin, birşey yap nolur."
Annem bana daha sıkı sarıldığında artık sesli bir şekilde ağlıyordum. Annem beni koltuklara oturttunda dirseğimi bacağıma koydum ve yüzümü ellerimin içine aldım. Ilgın o kapının arkasında, ölüm kalım savaşı verirken ben burada oturup hiçbir şey yapamıyordum. Gürültüyle buraya gelen kız ve erkek iki kişiye baktım. İkisini de Ilgın'ın yanında görmüştüm. Erkek olan kız olanı sakinleştirmeye çalışırken Ilgın'ın annesi ayağa kalktı arkadan iki bayan ve iki adam geldiğinde onların ailesi olduğunu anlamam uzun sürmedi. İki bayan Ilgın'ın annesinin yanına gidip onu sakinleştirmeye çalıştılar. İki adam da Ilgın'ın babasının yanına gitti, erkek olan çocuk yanıma geldi ve sırtımı sıvazladı. Gözlerimi çocuğa çevirdim bana güven verir bir şekilde gülümsüyordu gülümsemesine karşılık vermek istedim, ama yapamıyordum sanki Ilgın oradan sağlıklı bir şekilde çıkmadığı sürece gülümsemek imkansızdı.

14 SAAT SONRA...

14 saat olmuştu herkes uyuyordu. Ilgın hala çıkmamıştı. Birden kapı açıldığında Ilgın'ın ailesini uyandırdım ve doktorun yanına gittim. Doktor gülümsüyordu,
"Ameliyat başarılıydı, ama önümüzdeki 48 saat boyunca yoğun bakımda gözetim altında tutacağız. Eğer yoğun bakımda bir sorun çıkmazsa 48 saatin sonunda normal odaya alırız daha sonra çıkış yapılabilir. Geçmiş olsun."
Gözlerim sevinçle dolarken sıkıca babama sarıldım babam sarılmama karşılık verirken, Ilgın'ı ameliyathaneden çıkardılar yoğun bakım odasına alınırken peşinden gittim. Yoğun bakıma aldıklarında cama yaklaştım. O sırada bir hemşire yanımıza geldi.
"İçeri bir kişi girebilir."
Annesi ve babası dururken benim girmem doğru olmazdı. Ilgın'ın annesi yanıma geldi.
"Ilgın bıçaklandığı sırada ne yaptığını gördüm."
Elimi tuttu ve devam etti
"Sen gir içeri."
"Hayır olmaz siz girin lütfen."
"Israr ediyorum Eser'ciğim."
Gözlerimi yoğun bakım camına çevirdim. Hemşire beni bir odaya götürdü yoğun bakım kıyafetini giydikten sonra, yoğun bakım odasına girdim. Yavaş adımlarla Ilgın'a doğru ilerlerken ne yapacağımı ve ne hissedeceğimi bilmiyordum. Ilgın'ın yattığı yatağın yanındaki sandalyeye oturdum ve yüzüne baktım. Hala çok güzeldi. Elini tuttum ve güldüm.
"Seni öptüm ama sen hiçbir şey yapmadın, oysa senin bir anda ayağa kalkıp beni dövüp 'Nasıl öpersin lan beni ' demeni bekliyordum. Pek düşündüğüm gibi olmadı...
Özür dilerim, burada olman benim suçum. Eğer ben seni zorlamasaydım otelden çıkmazdık ya da seni de kasaya götürseydim bunların hiçbiri başına gelmezdi, ama yemin ederim bu saatten sonra asla seni bırakmayacağım. "
Eline bir öpücük bıraktım.
"Seni seviyorum."
Hemşire geldi.
"Beyefendi hastanın iyiliği ve kendi iyiliğiniz için en fazla on dakika burada durulmasına izin veriyoruz. Lütfen dışarı çıkar mısınız ?"
Yavaş adamlarla çıkışa ilerledim, üstümdeki naylon kıyafetleri çıkarıp çöpe attım.

Yoğun bakım camındaydım yine, Ilgın gözlerini kırpıştırdı elimi cama değdirirken, bunun bir rüya olmaması için yalvarıyordum. Hızla yoğun bakım odasına girdim. Ilgın gözlerini açmıştı yanına gittim,
"Ilgın."
Gözleri bana kayarken gülümsedi.
"Eser ?"
Elini tuttum.
"Yanındayım."
Elimin içindeki elini güçsüzce sıktı. Odaya doktorlar ve hemşireler girdi.
"Eser Bey, dışarı çıkın lütfen."
İtiraz edeceğim sırada Ilgın'ın sesini duydum.
"Gitmesin, lütfen."

Ilgın'dan..

Hemşire doktora baktı doktor sorun değil der gibi baktı ve yanıma geldi.
"İyi misin bakalım? "
"İyim."
"Biraz ağrın olur. Birazdan normal odaya alınırsın. Kendini sakın sıkma bıçak çok derine inmemiş. Geçmiş olsun."
"Teşekkürler."
"Rica ederim."
Doktor dışarı çıktığında Eser bana baktı ve güldü.
"Ölüceksin sandım helva hazırlattım, ama kısmet değilmiş bir dahakine artık."
Kafasına vurdum. İçeri annemler girdiğinde onlara döndüm annem hızla yanıma geldi.
"Oy yavrum ben senin bu günlerini demi görecektim? Ah yavrum ahh !"

×××××××××××××××××××

Normal odaya alındıktan sonra Songül Teyze gelmişti.
"Kızım ben sana dua ettim, bak okunmuş mantı getirdim. Buradaki uyduruk hastane yemeklerinden yeme sakın, senin arkanda dağ gibi Songül Teyzen var."
Ağzıma mantı sıkıştırırken yemekte zorlanıyordum.
"Songül Teyze valla tokum bak yemin ederim."
"Bir kaşık daha bak bu son."
Ağzıma mantıyı sıkıştırdıktan sonra zar zor onu odadan çıkardım.
İçeri bin kere kovmama rağmen Kaan ve Merve girdi.
"Yav bir uyuyamadım yahu! "
"Kız dur be ! "
Yanıma oturdu ve devam etti,
"Kız senin bana anlatmadığın şeyler var."
"Ne varmış? "
"Eser'le ne zamandır birliktesiniz bakayım? "
"Ne ara mı ? Biz birlikte miyiz? "
"Kızım görmedin mi çocuk yıkıldı lan."
"Hadi be ordan."
"Yeminlen."
"Kanka git şuradan, uyumak istiyorum ben."
"Aman iyi, uyu sen."
Odadan çıktıklarında gözlerimi kapattım.

×××××××××××××××××

Saçlarımdaki ellerle gözümü açtım.
"Uyandırmak istemedim."
Eser yanıma otururken elimi tuttu.
"Sana birşey söylemeliyim."
"Söyle."
"Söylemek o kadar kolay değil."
"Birşey mi oldu !?"
"Hayır, hayır korkma."
"Şey Ilgın,"
Devam etti,
"O bıçaklanma olayıyla ilgili en son yaşadığın şeyleri hatırlıyor musun ?"
"Bilmiyorum."
"En son ne duydun? "
"Sen gözlerimi kapatmamam için ısrar ediyordun."
"Daha sonra ?"
"Daha sonrası yok."
Eser rahatlamış gibi nefesini verdi.
"Neden ne oldu ?"
"Önemli birşey değil ya. "
"Peki."
"Ee bücür rahat mı yatak ?"
"Evet, gelsene."
Yatakta yana kaydım. Eser yanıma yattığında serumlu elimi aldı ve parmaklarımla oynamaya başladı.
"Özgür bulunamamış, ama peşini bıraksınlar diye paraları bırakmış."
Elini saçlarıma götürdü.
"Ona sana yaptıklarının beş katını yapacağım."
"Hayır Eser, bu işe bulaşma polisler hallediyorlar."
Alnıma bir öpücük bıraktı
"Sen bunları düşünme, uyu."
Arkaya dönüp gözlerimi kapattım.