-Elçin-
Uyandığımda Luke'un kolları arasındaydım.Beni o büyülü gözleriyle seyrediyordu."Seni çok seviyorum Elçin." diye fısıldadı ve alnımdan öptü."Bende."dedim ve kafamı göğsüne yasladım.Aniden kulaklarımı bi ses doldurdu."Elçinn!Kalk kızım"sesi idi.Zorlukla gözlerimi açtım."Off!Anne ya."dedim sinirle."Ne var be?Kalk kahvaltı hazır."dedi sinirle.Hızılca yataktan kalktım ve mutfağa geldim.Annem ve babam sofraya oturmuş hatta kahvaltıya başlamışlardı bile.Sinirle yerime oturdum ve yemeye başladım.Yemek yerken babam "Kızım bu akşam Muratlar geliyor."dedi.Murat amca babamın arkadaşıydı.Hiç sevmezdim onları.Bana yapmacık yapmacık gülümserdi.Sinirden deliriyordum."Hayır ya!Olmaz.Ben akşam Sanem'de kalacağım."dedim. Annem "Aman be!Gidemezsin hiç bir yere."dedi ve kahvaltıya devam etti.Hızlı hızlı yemeğimi yedim ve hemen odama koştum.Hızlı hızlı giyindim ve çantamı alıp aşağıya koştum.Ayakkabılarımı giyerken "Anneağğ,ben çıkıyorum."diye bağırdım.Cevap yoktu.Hızlıca evden çıktım.Otobüs durağına yürümeye başladım.Yürürken bir çocuk bana çarptı."Ne yapıyorsun be?Önüne baksana."dedim sinirle.Çocuk benden uzundu ve yakışıklıydı."Özür dilerim güzel bayan.Ben Hakan."dedi.Hiç bişey demedim ve hışımla yürümeye devam ettim.Hemen otobüse bindim.Boş bir koltuğa oturdum ve kulaklıklarımı taktım.
Uyu aşkım koynumda,kaygısız mışıl mışıl.Bana emanet gül yüzünde gülümseyen huzur.Hani gitmiştik ya ikimiz birden ama bitmiştik harbiden.
Yine bastırırsa kapkara bulutlar aniden.
En sonunda dış dünya ile bağlantımı kurdum ve kulaklarımı çıkartıp çantama tıktım.Ayağa kalktım ve otobüsten indim.Sanemlere gelmeyi başarmıştım.Hızlıca yukarı çıktım ve kapıyı çaldım.Kapıyı Sanem açtı."Ayh,çok özledim."dedi ve bana sıkıca sarıldı.Bende onu çok özlemiştim.Hemen içeri girdim ve odasına geçtik.Sinirle "Kızım akşam Murat amcalar geliyormuş.Sinir oldum ya."dedim.Sanem beni dinliyordu.Onlara olan gıcıklığımı bol bol söve söve Sanem'e anlattım.Ayrıca bugün bana çarpan çocuktanda bahsettim.Resmen bana sarkmıştı.Sonra "Kızım Murat amcanın çocuğu yok muydu?"dedi.Haklıydı.Erkek çocukları vardı.Ama adını hatırlamıyordum.Kendisinide.Biraz daha konuştuktan sonra "Benim gitmem lazım."dedim ve hızlıca ayağa kalktım.Hemen evden çıktım ve otobüse bindim.
-10dk sonra-
Hemen otobüsten indim ve eve doğru yürümeye başladım.Neler olacağını düşünüyordum.
-Barış-
Evden hızlıca çıkmıştım.İşe yetişmem gerekiyordu.Öğle yemeğine kadar yorgunluktan bitmiş durumdaydım.Annemi aradım.Çalıyordu.
-Efendim oğlum.
-Anne akşam bir planınız var mı?
-Var oğlum.Bu akşam babanın arkadaşı Buraklara gidiyoruz.
-Tamam.Görüşürüz.
-Görüşürüz oğlum.
Hemen telefonu kapattım ve öğle yemeğine indim.
-Elçin-
Hemen eve geldim ve kapıyı açtım.Ayakkabılarımı çıkartıp odama koştum.Kendimi yatağın üstüne fırlattım ve bir kaç dakika öyle durdum.En sonunda annemin yanına gittim.Yemek yapıyordu."Anne,akşam Murat amcalar gelecek ya.Onların çocukları vardı.Adı neydi?"dedim.
"Barış."dedi.Hmm.Barış ismini bir yerlerden hatırlıyor gibiydim.
"Kız ne duruyorsun öyle yardım etsene."dedi annem.Başımı onaylarcasına salladım ve yardım etmeye başladım.
-Barış-
Akşam oluyordu.Hemen işyerinden çıktım ve arabama bindim.Birde şu misafir işi vardı.Eve geldim ve hızlıca birşeyler giydim.Annem "Hadi çıkıyoruz."dedi.Ve hep birlikte evden çıktık.
En sonunda gelmiştik.Annem kapıyı çaldı ve kapı açıldı.Çok tatlı bir kadın bizi içeriye davet etti.İçeriye geçtik.Etrafı inceliyordum.En sonunda bir ses duydum."Merhaba,ben Elçin."
Kafamı çevirdiğimde gördüğüm kişi ile şoka uğradım.Bu oydu."Minik papatyam,,".
-BÖLÜM SONU-
(Merhaba arkadaşlar,öncelikle elçinin ve barışın annesi ve babası ölmedi ve adları ben uydurdum.Umarım beğenmişsinizdir.Vote verir ve yorum yaparsanız çok mutlu olurum.)
