Lanet bir pazartesi sabahı alarm sesiyle saat 6da uyandım. Bugün lise hayatımın ilk günüydü. 3 aylık bir yatıştan sonra o saate uyanmak o yetmezmiş gibi birde yeni okula gitmek ölüm gibi birşeydi. Yataktan kalkamadım bir türlü annemin yardımıyla daha doğrusu beni sürüklemesiyle anca kalkabildim.Okul kıyafetlerini giyip saçımı açtım. Aynanın karşısna geçip baktığımda bir çömez olduğum her halimden belliydi. Sonra kahvaltıya oturdum. Ekmek için uzandığm sırada babam"Kızım" dedi Ablama seslendi sandım. "Masal sana diyorum" dedi "Evet baba" dedim "Nasılsın heyecan var mı" dedi hafif bi tebessümle "Umurumda dahi değil baba ne heyecanı" dedim. Babam "Ama ilk günün yeni okul yeni arkadaşlar yeni bir hayat hiç mi heyecan yok " dedi benden okul ile ilgili güzel bisey duymak istiyordu "Baba ciddiyim ne yeni okul ne yeni arkadaşlar ne de yeni bir hayat hiç birini istemiyorum " dedim babamda uzatmayıp "peki " dedi sadece okulu istemiyodum çünkü hiç bir en yakın arkadaşmla aynı okulda değildim. Kahvaltıyı yaptıktan sonra kalkıp tipime bir kez daha baktm anneme "Anne cidden ilk günden okul kıyafeti giymek zorundamıyım " dedim annem de" yeni okul bu hocaların gözüne gir işte "dedi ne alakaysa bende uzatmadm aldım boş çantayı çıktım babam arabada beni bekliyodu gittim oturdum yanına" Gidelim bakalım " dedi babam "gidelim " dedim bende soğuk bi sesle .Yol boyunca babam bana okulu anlattı bilmediği halde anlattı bana bende hiç sesimi çıkarmadım. A bu arada sizlere kendimi tanıtmadım.Ben Masal .15 yaşındayım. Okuduğunuz üzere lise 1im ve ilk günüm.Kumral uzun saclarım koyu kahverengi gözlerim ve hafif esmer tenli orta boyda bir kızım, Dışarıdan çok sessiz sakin biri gibi gözüksem de özümde çok çılgın eğlenceli esprili bir kızımdır ama bu yanimi sadece arkadaşlarm ve ailem bilir cok fazla arkadasm da yok En samimi olduğum 4-5 kişi var bunlar da benim 8 yıllık arkadaşlarmdır. İnsanlarla çabuk samimi olan bir tipde değilim, bide Şu yaşıma kadar aşk nedir hiç bilmem kimseye aşık olmadm geçen sene bi çocuktan hoşlanıyodum sadece ama aşk veya sevgi değildi aşk bana saçma gelirdi arkadaş grubumda da aşka en uzak insan bendim teklif gelmişti aslında ama aşk bana saçma boş geldiği için hic birini kabul etmedim zaten çok da gelmedi bide ilk görüşte aşk var ha işte ona en saçması derdim gülerdim hep neyse uzun lafın kısası aşk insanı değildim ben. Babamı yol boyunca hiç dinlemedim adam benim için biseyler yapmaya kafama iyi birşeyler sokmaya calisiyodu ama ben hiç tınlamıyordum yol boyunca babam anlattı ben uyudum ha bide çok uykucu bi insanımdır. Neyse okula geldiğimizde babamın 'geldik' sesiyle uyandım. Kalktm okula baktm. Arabadan indim ardımdan babam "hadi ama baba yanimda durmuycaksın demi ilkokul çocuğu değilim ben" dedim babam da "Kusura bakmayın küçük hanım sizi böyle bir zamanda yalnız bırakamam" dedi "Baba " dedim biraz yüksek sesle "kızım" dedi "ciddi misin " dedim "şaka gibi mi duruyor Kızım" dedi derin bir of çektim okul bahcesinden içeri adımımı attm çok küçük bi okuldu.Sonra babam kulağıma "Hadi kelebeğim gidelim"dedi.
YORUMLARINIZI BEKLIYORUM
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kelebek Aşkı
Novela JuvenilAşka en uzak insanken aşkın bir saçmalık olduğunu düşünürken bir anda ilk defa gördüğünüz ve adını dahi bilmediğiniz birine aşık olmak çok garip birşey değil mi. İşte benim hikayem imkânsız olan bir aşkın ve köşede hep bir umut besleyen küçük bir kı...
