ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ

Αχιλλέας

Τρέχω να προλάβω να μπω στην τάξη των αρχαίων. Ναι, είμαι των θεωρητικών σπουδών. Δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα τα αρχαία ούτε και η έκθεση, αλλά δεν μπορώ να πω ότι τα πηγαίνω καλύτερα με την φυσική. Δεν μπορώ να σκεφτώ γρήγορα με τύπους. Σε όλα τα άλλα τα πάω αρκετά καλά.Οι καθηγητές βοηθούν πολύ, όπως και στο προηγούμενο σχολείο. Σκέφτομαι να περάσω εγκληματολογία, λογικά από αστυνομία, που μπορείς και χωρίς να πας θετική. Ελπίζω να τα καταφέρω. Με τον Γιάννη είμαστε στην ίδια κατεύθυνση. Αυτόν δεν το νοιάζουν και πολύ τα μαθήματα, μου είπε ότι θέλει να περάσει μουσικών σπουδών. Δεν ξέρω αν παίζει κάποιο μουσικό όργανο, δεν μπόρεσα να τον πλησιάσω αρκετά. Μάλλον όμως δεν θα είμαστε μαζί του χρόνου. Ακόμα δεν έχω κάνει παρέες.

Κάθομαι βιαστικά στην θέση μου καθώς μπαίνει στην τάξη ο κ. Παπαντωνίου (ο φιλόλογος). Ο Γιάννης μου χαμογελάει, το οποίο είναι περίεργο. Φρικάρω εντελώς με αυτό το παιδί ώρες ώρες. Από ότι έχω καταλάβει δεν έχει ούτε αυτός παρέα.

<<Επ άργησες..>>, μου λέει

<<Ναι ξεχάστηκα έξω. Τι συμβαίνει;>>

<<Κοίτα δεν έχω σε ποιόν άλλον να το πω και εσύ είσαι ο μόνος που μου μιλάει οπότε να..... Πήρα καινούργια ντραμς!!!>>

<<Ουάου!! Δεν ήξερα ότι παίζεις.>>

<<Ναι γενικά δεν λέω και πολλά πράγματα στους άλλους, δεν τους νοιάζει κιόλας δηλαδή, αλλά ναι επιτέλους. Ποιο παλιά έπαιζα και κιθάρα, τον τελευταίο μισό χρόνο την έχω παρατήσει.>>

<<Μαθαίνεις πολλά χρόνια;>>,τον ρωτάω από περιέργια.

<<Νομίζω έχει 4 χρόνια που ξεκίνησα, αυτοδίδακτα. Σιγά μην πλήρωναν οι γονείς μου για ωδείο.>>

<<Χμμ ωραία. Θα ήθελα να σε ακούσω καποια στιγμή, αν δεν σε πειράζει.>>

<<Ίσως... Εσύ δεν ασχολήσε με κάτι;>>, προσθαθεί να αλλάξει την κουβέντα.

<<Εε όταν ήμουν στα Γιάννενα κάναμε με τους φίλους μου parkour, αλλά τα έχω παρατήσει από το καιρό που εγκατασταθήκαμε εδώ. Δεν βγαίνω και πολύ έξω... Μου έχει λείψει.>>

<<Ουάου τέλειο!!! Και εγώ θα ήθελα να σε δω κάποια στιγμή. Εε τι λες να πάμε καμιά βόλτα το απόγευμα;>>

<<Εμμ θα το σκεφτώ. Θα σου στείλω μήνυμα στο facebook.>>

<<Αμάν ρε παιδιά σταμάτηστε και λίγο να μιλάτε.>>, μας φωνάζει ο Κ.Παπαντωνίου.