LAST DANCE

Neden

 Sınıfa girdiğimizde herkes bize bakıyordu ve kendi aralarında bakışarak bizi eziyorlardı. Alexandır ile sırama geçtiğimde sınıfın çete kızı Caterina ve çetesi sıramızın başına geçerek, ''-Siz ikiniz, artık burada biz oturuyoruz başka sıraya.''dedi Alexandır tam laf söyleyecekken kolunu tuttum. Sadece kafamı salladım ve başka sıraya geçmek üzere yöneldik en arka sıra boştu ikimizde oraya oturduk. Zaten bu olaylardan sonra da o iki cadıyı görmek istemiyorduk, sıraya iyice yerleştikten sonra Alexandır'a dönerekten, ''-Hey Alexandır, burasıda iyiymiş, en azından o cadı hocaya yakın değiliz. İyi yanından bak.'' dedim ve gülümsedim, Alexandır'da bana dönerek ''-Alex şunu söylemek gerekirse o cadı kadının yüzünü gerçekten bende görmek istemiyordum. Arka sıraya oturmamız iyi oldu.'' dedi ve gülümsememe güzel bir tebessüm ile karşılık verdi. Alexandır olmasa tek başıma bu hayatta hiç yaşayamazdım. Çünkü O bir kardeş dışında çok iyi birde arkadaştı, her neyse fazla söze gerek yoktu. Zaten pek konuşamadan sınıfa yüzü alıp veren öğretmenimiz girdi. Herkes ayağa kalktı, iğrenç sesiyle ''-Oturun çocuklar. Alex ve Alexandır nerede ?'' dedi ve gözüyle bizi aradı o sıra da Alexandır kulağıma eğilerek, ''-Şu kadın bizden ne istiyor ?'' dedi ve yüzünü buruşturdu. Bende ''-Bilmiyorum Alexandır, bizimle alıp veremediği ne bilmiyorum.''dedim ve ayağa kalktım. ''-Buradayız.''dedim ve cevap vermesini bekledim, Yüzünü çirkef bir hale getirerek , ''-Derhal sınıfımdan çıkın, artık bu sınıfta okumayacaksınız.''^dedi ve tüm sınıf bize bakmaya başladı, o sıra da yüzü alıp veren Clark birden ağlamaya başladı, Kimse neden ağladığını bilmiyordu. Herkes ona bakıp birbirleri ile fısıldaşıyorlardı, Öğretmen Clark'a dönerek, ''-Clark, neden ağlıyorsun ?'' dedi ve yanına gitti. O sıra da bizde eşyalarımızı topluyorduk, hıçkırıklara boğulmuş sesiyle ''-İkizler, onları bu sınıftan atmayın Bayan Brenda lütfen, Lütfen onları atmayın.''dedi ve eliyle yüzünü örttü. Bayan Brenda gülerekten ''-Sana mı soracaktım ? Ağlayıp durma!'' dedi ve bize döndü, ''-Siz hala burada mısınız ? Kendinize yeni okul bakın. Artık bu okulun öğrencisi değilsiniz.''dedi ve bizi dışarı attı.Artık gerçekten de kötü haldeydik, okulsuz kalmıştık. Okul kolidorlarında boş boş gezerken Alexandır yere çömeldi ve oturdu ellerini yumruk yaptı ve yere sertçe vurarak, ''-Lanet olsun ! Her şeye lanet olsun ! Artık okulsuz kaldık, zaten üvey babamız bizi eve almak istemiyordu, şimdi hiç almaz.''dedi ve dizlerini omzuna çekti hıçkırıklarla ağlamaya başladı, yanına çömeldim, Bacaklarımı birbirinin üzerine çekerek ''-Biliyor musun Alexandır, bu sefer gerçekten lanet olsun. Artık ne yapacağız ?''Dedim ve ellerim ile saçlarımı tuttum. Alexandır hiç konuşmadan sadece ağlıyordu, sonra çantamda ki şapkamı çıkardım Alexandırın kafasına geçirdim ve kalktım ona elimi uzatarak,''-Kalk hadi, artık kendi yaşamımızı kuracağız.''dedim Alexandır kızarmış yaşlı gözlerini silerekden küçük bir tebessüm ile sım sıkıca elimi tuttu ve ayağa kalktı, ikimiz beraber son kez kolidorda bağırarak ''-SANA LANET OLSUN BAYAN BRENDA!''diye bağırdık ve sınıfın kapısına sertçe bir tekme attık sonrada gülüşerek okuldan çıktık. Akşam olunca ikizlerin eve gelmesini kapının önünde bekledik ve onlar geldikten 5 dakika kadar sonra bizde eve geldik. Üvey babamıza olanları anlatmış olacaklar ki içeri girdiğimiz anda bize bağıran üvey babamız ile karşılaştık, ''-Şimdide okuldan kovulma hah, sizi pis zübbe oğlanlar kendinizi ne sanıyorsunuz ? Defolun bu evden.''dedi ve onun laflarını hiç dinlemeden odamıza çıktım. Alexandır da odaya gelecekken, ''-Ben senin eşyalarını toplarım, sen annem ile konuş.'' dedim ve odaya hızlıca çıktım o sıra da Alexandır annemin yanına giderek. ''-Senin kocan bizi evden kovuyor, duydun mu ?'' dedi ve elini çenesine götürdü annem sinirlice, ''-Duydum ! Terbiyesizler, bende sizi kovuyorum defolun evimden!'' diye bağırdı ve artık gerçekten güvendiğimiz tek kişide bizi sırtımızdan vurdu. O sıra da tüm eşyalarımızı toplayarak dan aşağıya indim ve anneme dönerek, ''-Umarım ömrün boyunca bu evde eşin ve iğrenç üvey kızların ile geberirsin!!'' dedim ve Alexadır'a ''-Hadi Alexandır, şu bisiklete  bin.'' diye çağırdım. O sıra da gözleri yaş ile dolmuş Alexandır anneme dönerek, ''-Umarım Alex'in dedikleri gerçek olur.'' dedi ve yanıma geldi. Bisikletimiz iki kişilikti Öne ben arkaya Alexandır bindi, Alexandıra dönerek, ''-Hey, sakın ağlama, artık kendi başımızın çaresine bakma vaktimiz geldi.''dedim ve gülümsedim.