Ne istediğini bilmemek kadar kötüsü yok. Kendine bile söyleyemediklerini başkalarına anlatıp duyduğunda insan üzülüyor. Geçmiş gelecek zaman kavramının kargaşasına kapılmışken beynimi bırakıp ölüyor olmak daha acı. İnsanları seviyorum. Kendimi sevmeyi ise hiçbir zaman öğrenemiycem. Ve sizler bu umutsuz yazanı hiç okumayacaksınız.
Ufak umutlar için bu arşiv burda böylece kalsın. Sevgiler..
