Annesini kaybeden çocuklar gibi
Gözlerimde pür telaş bulutlarGöğsümde kırılgan bir cemrenin ayak sesiyle
Şikayetsiz bir kanama zamansız yokluğuna
Her hatırlayışımda sesini
Göç eden kırlangıçlar gibi, yüzünün gamzeleriHiç gülümseyemedi ya hani dudaklarım yüzüne
Nehirler dolusu gözyaşım hiç akamadıya hani mevsiminde güllere Hep emanet şafakla uyandım sabahlara
Yamalı bir ömrü bıraktım ardımda
Yırtıp attım zaten zamanları yıldızsız takvimlerden
Sen giderkenBen,
Hep kıyılarda kalmışlığın sancısında
Ve sen,
Kırmızı bir yalnızlık oluyorsun
Saçlarımda teninin kokusu
Adının her harfine vurgun
Bir şehir daha eskidi.....