Mert hastaneden çıkar çıkmaz defneyi sorgulamaya başlar defnede ben sana söylemek istedim ama buna cesaret edemedim bu yüzden uzun zaman sakladım ama söyliyecektim lütfen abi lütfen beni affwt benim sende başka kimim var lütfen abi lütfen mert hiç birşey düşünecek durumda değildi ben yatıyorum diyip odasına yöneldi defne ağlıyarak nefret ediyorum kenfdimden allah kahretmesin diyip durdu defne odasına gidip ağlamaya başladı ve uykusunda sayıkladı hep meyra mertle konuşmak için mertin evine gidip canım ne olur kemdini bu kadar üzme affet bizim birbirimizden başka kimimiz var affet defneyi uykusunda seni saayıklayıp durdu lütfen affet lütfen mert meyraya bitkin bir şekilde cevapladı şuan hiçbirşey düşünemiyorum bilmiyorum deyip sesizliğe büründü meyra hem benim annem ve babam beni terk etmişti yalnız kaldım derken hayatıma sen çıktın yalnızlığım dindi belki seninkide diner dedi meyra gururla mert sesiz kaldı meyra ise son sözünü söyldyip kapıya yöneldi hem yarın defnenin doğum günü partisi var dedi ve kapįdan dışarı çıktı mert meyranın dediklerini düşünerek haklı olduğunu anladî ve sabah hediyesini almak için çarşıya çıktı meyrayla defnede hala uykudaydı dün gecenin sitresinden dolayı telefonun çalmasıyla uyandı açtığında meyra defneyi parti hazırladıkları yere çağırdı ve defnede hazırlanıp meyranın verdiği adrese gitti
