Binuksan ko ng dahan-dahan yung pinto. "Wala kayang tao?" Pumasok ako at dahan-dahan din sinara yung pinto na gawa sa kahoy. Ang ganda ng pagkaka-gawa ng tree house na 'to. Malaki siya hindi katulad ng ibang tree house na nakita ko. Gusto ko dito na 'ko tumira! Waaaah! Actually, matagal ko na 'tong nakikita at gustong-gusto kong umakyat pero...
"W-who are you!?"
"WAAAAAH!" napatili ako sa sobrang gulat dahil sa isang boses na narinig ko mula sa likuran ko.
Humarap ako sakanya. Nakita kong nakatakip yung dalawang kamay niya sa magkabilang tenga niya.
"Ang ingay na nga ng kulog sasabay ka pa!" Napatahimik ako. Nakalimutan ko, hindi nga pala sakin 'tong tree house at dapat expected ko na hindi lang ako ang tao dito. Ay teka, baboy pala siya. "Sino ka at bakit nandito ka sa castle ko!?" sigaw niya sakin.
I scoff, "Oh yeah? Castle? Well, this tree house may looks like a castle but... has anyone told you that you don't look like a prince?" Tinaasan ko siya ng kilay.
"What did you say?"
I rolled my eyes. "Nothing."
He sigh, "so bakit ka nga nandito? Teka.. mag-nanakaw ka no!?" Sigaw niya habang nakaturo sakin at napa-atras.
Nanlaki yung mata ko dahil sa sinabi niya, "W-what!? Excuse you! Do I look like a thief, huh!?" napatahimik siya, "hindi mo ba 'ko kilala?" I raise my eyebrow.
"Kaya nga kita tinatanong diba? Who. Are. You?"
Ugh! Inirapan ko siya siya at lumapit sakanya. "Ako lang naman si Kyra Delacruz. Let me say that again, Delacruz." Biglang nanlaki yung mata niya, "Oh, gulat ka no? Siguro naman kilala mo ang mga Delacruz." pumewang ako.
Napayuko siya, "Ah... oo, kilalang-kilala kita. Ang taray mo pala, akala ko pa naman mabait."
What the hell!? This guy is testing my nerve! Gosh! "What? Ako mataray? Naririnig mo ba yung sarili mo?" umirap ako sakanya, "nag-tataray lang naman ako sa mga taong hindi ko kakilala at lalo na sa taong hindi ko gusto." Nakatitig lang siya sakin at tinitigan akong mabuti sa mukha. What's wrong with him? Ang creepy niya! "Anong tinitingin-tingin mo? Creep." He look at me and I avoided his gaze. Ugh, weirdo.
Nagulat ako ng bigla siyang nag-lakad papalapit sakin. Dahan-dahan siyang nag-lakad papunta sakin at dahan-dahan naman akong umatras. Kinapa ko yung likod ko at naramdaman ko na yung pader na gawa din sa kahoy. Napa-sandal ako. Shit, I'm dead.
BINABASA MO ANG
Can't Help Falling In Love
FanfictionNung araw na nakilala ko siya, sobra akong malungkot.. pakiramdam ko nga buhat ko na lahat ng problema sa mundo. Hahaha! Ewan, paano, bakit, hindi ko alam kung nag-kataon lang ba na dumating siya or sadyang nakalaan talaga na makilala ko siya. Well...