Lise zamanlarında herkesinde yaşadığı gibi ergenlik dönemlerimin ortarındaydım.Ben ne asiliğimle belli ettim kendimi ne de içime kapanıklığımla. Tamamen susmadığım gibi susturmayada çalışılmadım. Zamanında ve gerekildiğindeydi bütün cümlelerim.
Birgün hatırlamadığım biryerde insanlar aklıma geldi. Gördüklerim,duyduklarım beynimin içinde dönmeye başladı.
Mutsuz olan insanlar ,derin insanlar ve boşvermiş insanlar. Sonra içimde olan merak duygusuyla onca insan tanımak istedim,bilmek istedim ne hissettiklerini, duygularını,içlerini ve ne yaşayıpta mutsuz olduklarını.
Merakımın arkasından gittim,razıydım götüreceği yere doğuracağı sonuçlara.
Neler yapabilirim diye düşündüm, o yaşlarımda çevreyle pek bağım olmadığı için insanları yüzyüze tanımamın imkanı yoktu.Fakat insanların problemlerine hazırlıklı olmalıydım. Çok fazla etkileneceğim hikayeler , benide kendilerine çekecek hikayeler olabilirdi. Bir merakla psikolojimin bozulduğu anlarla karşılaşacağımı biliyordum fakat devam ettim .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATIMIN ELZEMİ
ChickLitBazen psikolojiniz bir merak uğruna bozulabilir. Daha sonra bir adamın hisleriyle en yükseğe çıkıp o yüksekten aşağı çakılabilirsiniz. Sonra yeniler ve birdaha yeni biri. Insan kac defa asik olur ? Kac kere yikilir hayatinda ? Kac kere kirilir ve k...
