HAYATIMIN ELZEMİ

Dert mi ? Yamyamlık mı?

Hayatımın en zorlu dönemlerini yaşadığımı düşünüyordum ,yaşayacaklarımdan habersizken.
Insanlarla tanışmayı ve onları tanımayı seviyorum.Birgun bir sosyal medya hesabimdan burak diye biri ekledi beni. Tanimadigi halde kabul ettim istedigini. Insan tanimayi severim ya usteme yoktur psikolojimi zedelemekte. Cocugu kabul etmemle cocuktan gelen merhaba mesaji bir oldu.Tanistik ve 3 gunu mesajlasarak gecirdik cogu yasadigi olay hakkinda bilgi edindigimi dusunuyordum ta ki o goruntuler gelene kadar. Buragin bu hayatta en az kendini sevdigi kadar sevdigi bir kadin varmis. Iyi,kotu gunler atlatarak 3 seneyi birlikte gecirmisler tam isi ciddiye bindiriyorum derken ailesinden en buyuk abisinin sevdigi kadinla olan beraberligini yakalamis. Tam tamina 3 sene. O an butun berbat duygulari uzerinde hissetmis ve dunyasinin basina yikildigini ve kimseye guvenmemesi gerektigini oan anlamis. Ya cahillikten yada mazosistlik duygusunun agir bastigindan kendine zarar vermek istemis. Ilk basta baska biri icin kendi canina kiymakta gucluk cekmis. Eger kendimi bir kerede oldurursem aptalligimin cezasini bir kerede cekmis olurum ve bu beni rahatlatmaz diye dusunmus. Bir zaman sonra koluna ufak ufak cizikler atmaya baslamis. 5 gunde bu ciziklerin sayisi ilk gun 3 cizik 5. Gun ise 12 cizige kadar yukselmis. Cizik dediysem igne ucu kadar degil elbetteki. Olaylari psikolojisinde bastirmak adina yaptigi bu is bir sure sonra zevk vermeye baslamis ona. Sirtinin ulasabildigi her yerine bu ciziklerin en derinlerinden atiyor,gogus kismina fazlasiyla zarar veriyor ve kanının dışarı çıkmasindan buyuk haz duyup rahatlama hissine kapiliyormus. Mazosist oldugunu soyledigimde direnerek oyle olmadigini soyledi bana. Bu olayin adi baska ne olabilirdi ki ?
Yasadigi psikolojik travmalar sonucu kendisine zarar vermekle baslayip bundan haz duyan birine baska ne teshis konulabilirdi ?
Ürkmemistim ondan hemde bir nebze bile olsa icimde bir urperti olmamisti.
Sonra bu evreleri coktan gectigi artik gün isigina pek fazla cikamadigini, kendi kanina ihtiyac duydugunu ve bu kani dudaklarinin arasina alip yutkundugunda her stresin son buldugunu ve hic olmadigi kadar rahatladigini belirtmisti.Insulin hastalarinin kullandigi bir siringa varmis bu siringayla kollarindaki damardan kan aldigi soyledi sonrasi ise yamyamlık..
Derdini dinlemek istemistim fakat bu bir dert degil psikolojik bozukluktu yinede sevmistim farkli insan taniyacak olmami ve ondan ogrendiklerimi hayatima gecirecegimi dusunmustum.
Ogrendiklerimin ve duyduklarimin hayatima, kendime zarar verecegi hic dusunmeden.