Bir Sayfa Mola

DEDİKODU

İnsan gözüyle görmediği şeylere inanmamalı. Ama çağımızda çok yaygın. Bütün herkes bir derdin tasanın peşinde. Kendi kariyerim, çıkarlarım, ailem, hayatım...

Bütün gün oturup dedikodu ettikten sonra "durun ben bi namazımı kılıp geleyim vakti geçecek" diyen birinin namazı bitirdikten sonra tekrar aynı şekle gelmeleri çok mu doğru? Kim kaçmış, kim kimleymiş, kim gelmiş, kim gitmiş bunların hiçbiri bizi ilgilendirmez. Tam bir kısır döngü. Kim bilir o kişi namazı kılarken bile aklında neler gelmiştir.

İnsanlar neden kendilerinin dedikodularını etmezler?
Bu sorunun cevabını biraz düsünelim.
Siz hiç kendi dedikodunuzu ettiniz mi?

Şu görmeden duyularak söylenen sözler çok can yakıcı, suçlu ve yalan sözler. Bir olay oluyor. Olay hakkında hiçbir şey bilmiyorsun ve "o böyle yaptı şu şöyle dedi" diyerek haklı olduğunuz hâlde sizi haksız duruma düşürüyor. Bu duygu nasıl bir duygudur herkes bilir.

Bilirsiniz o an hiçbir şey demek gelmez aklınıza sadece itiraz edersiniz ama o da işe yaramaz. Ve o kişiden bir kere soğrasınız.

Hiçbir şey ısıtamaz sizi.

Koskoca evrende tek başınasınız o an.

Hadi kolay gelsin..