Kidnapped, why?! Feat One Direction

57

Pov Alexa~

"Hij zei het vast alleen maar omdat hij dacht dat je zwanger was. Het leek toch alsof je 3 maanden zwanger was?" Vraagt Niall. Ik zucht en knik.

Niall kijkt me nog even aan maar ik verbreek al snel het oogcontact. Ik kijk naar de zijmuur en knijp mijn ogen dicht tegen het huilen. "It's okay to cry." Fluistert Niall dicht bij mijn oor waarna hij er een klein kusje opgeeft. Er gaat een schok door mijn lichaam, alleen door dat kusje. Ik kijk hem voorzichtig aan. Hij kijkt me ook aan met een geruststellende glimlach.

"Niall..." Fluister ik. Hij knikt. "P-pas geleden wou ik ook zelfmoord plegen." Fluister ik. Hij kijkt me even aan. "Ik weet dat het komt door de haat..." Fluistert hij terug. Ik zucht toch wel een beetje opgelucht.

"D-dus je wist het?" Vraag ik zacht. Hij knikt langzaam. "Daarom ben ik bij je gebleven, zoveel dat je je eraan irriteerde." Zegt hij en glimlacht klein naar me. Ik kijk hem even aan en tuit dan m'n lippen. Hij grinnikt en zet zijn lippen op de mijne. "I love you so fucking much. You don't know how much." Fluister ik tegen zijn lippen als ik een klein beetje terug trek.

Hij gaat weer een rechtop zitten maar laat mijn polsen niet los. Ik ga daardoor ook omhoog. Hij gaat naast me zitten en trekt me op schoot. "Ik ga iets doen wat een beetje raar klinkt maar..." Begint hij en ik kijk hem vragend aan. "Ik verbied twitter." Zegt hij terwijl hij me aankijkt. "He wat?" Vraag ik verbaasd.

 "Maak anders een nieuw account aan. Op dit account posten we af en toe wat zodat ze denken dat het nog steeds jouw echte account is. Dan volg je alle mensen die je wel wilt volgen. We zetten je nieuwe account op privé en dan volgen de jongens en ik jouw terug. Dan kan jij bepalen wie jouw volgen." Zegt hij nadenkend. "Wow dat is... Super slim!" Zeg ik en ik geef hem een kus op zijn wang.

"Ben ik ook altijd." Grijnst hij. Ik kijk hem aan en schiet in de lach. "Altijd. Hmhm." Mompel ik sarcastisch. "Ouch babe." Pruilt hij. "Je kan wel slim zijn maar meestal niet." Zeg ik met een knipoog. Hij grinnikt en zet een kus op mijn wang.

"Niall..." Zeg ik weer serieus en zacht. Hij knikt. "Ik weet dat we zo terug moeten maar ik wil het niet nog een keer vertellen... Het doet echt pijn..." Fluister ik en ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder. "Wil je dat ik het vertel?" Vraagt hij lief. Ik kijk hem verbaasd aan.

"Z-zou je dat willen?" Vraag ik verbaasd. "Alles voor jou dat weet je Princess." Zegt hij lief en hij strijkt een plukje haar achter mijn oor. Ik bloos en kijk naar beneden.

Hij pakt mijn kin tussen zijn wijsvinger en duim en laat me hem aan kijken. "Ik zou echt alles voor je doen. Je bent mijn alles en ik wil je graag helpen. Ik weet dat je niet graag gezien wordt als dat 'zwakke' meisje maar dat ben je ook niet. Je bent een van de sterkste personen die ik ooit ontmoet heb. En je steunt mij ook nog tussendoor. Ik hou écht van je met heel mijn hart. Alsjeblieft onthou dat je prachtig bent en dat je mijn Princess bent." Zegt hij terwijl hij van het ene oog in het andere kijkt. "Dank je. En ik ben inderdaad jouw Princess en dat zal ik ook altijd willen zijn. Jij bent ook mijn alles." Fluister ik ontroert.

Hij glimlacht lief en kijkt dan naar mijn lippen. Ik glimlach naar hem en hij kijkt weer ik mijn ogen. Hij komt langzaam dichterbij terwijl hij zijn hand op mijn wang legt. Hij drukt zijn lippen zachtjes op de mijne en ik kus terug. Ik trek een klein stukje terug. "I'm in love with you and your little things." Fluister ik zingend. Ik druk mijn lippen weer terug op de zijne. Ik voel hem grijnzen.

Ik trek terug en kijk hem aan. "I'm a proud Boyfriend." Glimlacht hij trots. Ik grinnik en stap van zijn schoot af. "Laten we maar terug gaan." Hij knikt. "Had je dat onthouden van toen ik het voor je zong?" Vraagt hij als hij mijn hand pakt en onze vingers verstrengelt. Ik knik en kijk hem aan met een lieve glimlach.

Hij doet de deur open en we lopen weer naar beneden. "Waarom eigenlijk de logeerkamer?" Vraag ik. "Omdat je door het raam uit mijn kamer kon klimmen." Zegt hij schouderophalend. "Ja dat ging ook lekker makkelijk als jij op me zat." Zeg ik sarcastisch met mijn ogen rollend. Hij grinnikt.

We lopen de woonkamer weer in en iedereen kijkt ons aan. Niall loopt gewoon naar de bank, mijn hand vasthoudend, gaat erop zitten en trekt mij op zijn schoot. "Wil je het alsjeblieft vertellen?" Vraagt Eric me smekend. Ik kijk even naar Niall. "Wil jij het vertellen?" Vraag ik zacht zodat hij het alleen hoort. Hij knikt. "Niall wil het voor mij vertellen." Mompel ik en ik ga tegen hem aanliggen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder met mijn voorhoofd tegen zijn nek.

"Uhm... Toen ze 16 was ging ze stappen samen met een vriendin... Ze waren daar net toen er 2 mannen van 25 aankwamen. 1 trok Alexa mee naar de wc's..." Hij slikt even. Ik knijp mijn ogen dicht tegen de tranen. "Daar begon hij haar uit te kleedde... Alexa dacht als ze zichzelf dikker zou maken hij zou stoppen omdat het dan lijkt alsof ze 3 maanden zwanger is. Haar woorden." Mompelt hij er tussendoor. Ik moet daardoor zacht grinniken. "Hij begon tegen haar te schreeuwen en haar uit te schelden. Hij zei dat ze te lelijk en te dik was om te verkrachten en liep toen weg... Toen ze thuis was had ze alle pillen gepakt en in genomen. Ze nam net de laatste in toen Eric kwam. Hij heeft haar toen meegenomen naar het ziekenhuis. En daar hadden ze haar maag leeggepompt." Sluit Niall zijn verhaal af.

De tranen stromen over mijn wangen. Niall wrijft over mijn rug. "It's okay to cry." Fluistert hij. Ik knik en verberg mijn gezicht nog meer in zijn schouder.

Als ik erachter kom dat ik met mijn mascara vlekken kan maken op zijn shirt trek ik snel terug. Ik kijk naar zijn shirt waar nu allemaal mascara op zit. "Shit." Mompel ik en ik sta op. Als ik weg wil lopen pakt Niall me bij mijn pols. 

"Wat is er?" Vraagt hij bezorgt. "Heel je shirt zit onder de mascara dat moet je nu schoonmaken anders-" ik slaak een klein gilletje. Hij trekt me terug bij hem op schoot. "Doe eens rustig princess. Dat shirt is niet zo belangrijk. Jij wel." Zegt hij en hij wrijft met zijn hand over mijn wang. Ik zucht en ga weer terug tegen hem aanliggen. "Dat is een manier van afleiding zoeken." Mompel ik. "Weet ik." Fluistert hij. Ik grinnik.

"Kunnen we nu alles achter ons laten?" Vraag ik in het algemeen. Iedereen knikt of mompelt iets instemmends. "Dank jullie wel. Voor alles." Glimlach ik. "We doen het graag!" Zeggen ze in koor.