Kidnapped, why?! Feat One Direction

16

Pov Alexa~

Ik word wakker in Niall's armen. Nog steeds. Ik heb een onbekend shirt aan. Vast omdat die van mij kapot was. Ik kijk naar de deur en zie eten en drinken staan. Ik kijk verder en zie de rest nog slapen.

"Niall wakker worden." Fluister ik. Geen reactie. "Niall het eten en drinken is er." Zeg ik nu iets harder. Zijn ogen gaan langzaam open.

Hij kijkt me met een grote glimlach aan. Oké weirdo... Ik wil opstaan maar er schiet gelijk alweer een steek door mijn zij. Niall ziet dat ik pijn heb en houdt me tegen. "Ik draag je wel of beter nog: ik breng het." Zegt hij glimlachend. Ik kijk hem raar aan. Ik kan het wel zelf pakken hoor. Hij zet me voorzichtig van zijn schoot af. Het is gelijk een stuk kouder.

Hij komt terug met twee borden. Op allebei liggen twee droge boterhammen en drab. Hij loopt weer terug en komt terug met 2 flesjes water. Als eerste drink ik wat. Jemig wat heb ik een dorst.

"Wat is dat?" Vraag ik wijzend naar de drab. Niall haalt zijn schouders op en neemt een hap. Ik kijk hem afwachtend aan. Hij trekt een vies gezicht en spuugt het snel weer uit. Ik begin te lachen terwijl hij zijn tong probeert schoon te maken. "En?" Vraag ik nog steeds lachend. "Ik weet niet wat het is maar het is echt ranzig." En hij trekt weer een vies gezicht.

Ik hoor ineens allemaal gemompel en zie dat de rest ook wakker is. "Ik ben blij dat ik door dat vieze spul je aan het lachen heb kunnen maken." Zegt Niall dan ook lachend. "Je hebt echt een leuke lach." Ik bloos en wend mijn hoofd af. Ik kijk naar de rest, ze zijn een beetje verward maar zodra ze eten zien vallen ze aan.

Ik had wel dorst maar geen honger. Ik staar naar mijn bord. "Kom op. Je moet wat eten." Zegt Liam waarmee hij me uit mijn gedachten haalt. Ik kijk naar de rest. Ze zijn allemaal al klaar met eten, alleen de drab ligt er nog. "Waarom wil je niet eten?" Vraagt Harry verbaasd. Ik haal mijn schouders op zonder naar iemand te kijken.

De laatste dagen ben ik wel veel afgevallen. Niet dat het wat uitmaakt bij mij. Ik staar naar mijn bord.

Ineens vliegt er een hand naar de boterham en iemand anders doet mijn mond open. De boterham word in mijn mond gepropt en ik kijk verschrikt op. Liam heeft mijn mond vast en Niall propt het brood erin. Ik probeer los te komen zonder effect. Mijn mond word dicht gedaan als teken dat ik moet eten.

"Mfoewst dfa wou?" Vraag ik met volle mond. "Nee nee, eerst je mond leeg eten en dan pas praten." Zegt Louis grinnikend. Ik mompel nog iets wat moet lijken op: hou je mond en begin te kauwen.

Na een tijdje is eindelijk mijn mond leeg. "Ik zei: moest dat nou?" Vraag ik. De jongens knikken heftig met hun hoofd. Ik schud lachend mijn hoofd.

"Laat eens zien of je mond wel helemaal leeg is." Zegt Harry grijnzend. Ik wil mijn mond open doen maar bedenk me snel. "Ohh ik had het nog bijna gedaan ook." Zeg ik hoofdschuddend.

"Moeten we je weer voeren dan?" Vraagt Niall nu met een baby-toontje. Ik schud heftig mijn hoofd. "Maar je moet wel eten." Zegt Liam streng. Ik zucht diep. Ik heb echt geen honger. "Alexa wat is er nou?" Vraagt Niall bezorgt. "Niks, gewoon geen honger." Zeg ik en ik zet een nep-glimlach op.

De jongens kijken elkaar aan en knikken dan tegelijk. "Oké nu!" Schreeuwt Louis en ik zie ze op me af komen. Ik schrik en duik in een. Ze gaan me pijn doen, zie je wel niemand houdt van je.

Flashback
"H-het spijt me." Stotter ik. "Wat spijt je?! Het breken van de vaas of dat je leeft?!" Schreeuwt oom Micheal. Ik kijk hem bang aan. Mijn ouders zijn een paar daagjes weg omdat er iets is met papa's familie. Oom Micheal is van mijn moeders kant. "Hoe kon je dat nou doen?!" Schreeuwt hij en pakt me bij mijn arm. Daar gaan we weer... "Niemand houd van je of zal dat ooit doen! Begrijp dat dan! En al helemaal niet als je dit soort dingen doet!" Schreeuwt hij en hij gooit me in mijn kamer.
Einde flashback

Ik zit gevangen maar het is niet vervelend. Het is een groepsknuffel. Ik ontspan en de jongens gaan weer recht zitten. "Wat was er? Je dook ineen en begon helemaal te trillen." Zegt Harry niet begrijpend. "Niks, let er maar niet op." Zeg ik zo lief mogelijk. Ze kijken me allemaal bezorgd aan, behalve Niall want die weet ervan.

Hij legt een hand op mijn schouder als teken dat het goed is. "Vertel straks maar." Fluistert hij lief in mijn oor.

"Maar je moet nu wel eten hoor." Zegt Liam. Ik zucht diep. "Maar ik wil niet eeeehhheeettttteeeennnnn." Zucht ik als een klein kind. Hij grinnikt en kijkt me aan. "Kom op. Nog maar anderhalve boterham." Zegt hij lief. "Kan ik het niet nog even laten staan?" Vraag ik. Ze schudden allemaal tegelijk hun hoofd. "Ze halen zo de borden op, dan moet je het op hebben en anders heb je pech." Zucht Louis. Ik zucht nu ook.

En voor ik het weet word de andere helft van de boterham in mijn mond gepropt. "Kwunnen fjwullie fwaaw wee stfoppen?" Vraag ik weer met volle mond. "Ik snap wat je zegt maar je mag niet met volle mond praten." Zegt Liam grinnikend. "En nee, daar stoppen we niet mee." Zegt Niall grijnzend.

Maar dan word ik weer dikker en dat wil ik niet. Ik ben niet heel erg dik maar ook niet dun.

"Maar ik wil niet meer." Zeg ik wanneer ik eindelijk mijn mond leeg heb. Niall legt een hand op mijn voorhoofd en ik kijk hem verbaasd aan. "Je hebt geen koorts dus gewoon eten." Beveelt hij me bijna. "Oké, ik ga nu heel kinderachtig doen. Maar ik wil eeeeeccccchhhhttttt nnnnhhhhhiiiiiieeeeeeetttttt mmmeeeerrrrr." Zucht ik. Ze grinniken allemaal.

"Kom op je bent al zo mager." Zegt Niall. Ik kijk hem verbaasd aan waarna ik in de lach schiet. Ze snappen het allemaal niet en kijken me verward aan. "H-het was geen grap?" Vraag ik aan Niall. Die zijn hoofd schudt. 

"Vind jij jezelf dik dan?" Vraagt Niall bezorgd. Ik kijk naar de grond. "Nee." Zeg ik zacht. "Maar dun is ook weer anders." Zeg ik nog zachter. "Maar dan is het toch juist goed?" Vraagt Niall verward. De jongens zeggen niks.

"We laten jullie wel even alleen." Zegt Liam knikkend naar Niall en bezorgd kijkend naar mij. De jongens staan op en lopen naar de andere kant van de kamer.

"Alexa? Je meent toch niet serieus dat je je zelf uhm..." Hij zoekt naar woorden. "Dik vind?" Maak ik zijn zin af." Eigenlijk wel Niall..." Zeg ik zacht.

"En dan wil je jezelf uithongeren?" Vraagt hij met een boze ondertoon. Ik kijk naar mijn schoenen alsof ze het belangrijkst zijn van de hele wereld.

"Alexa we moeten dan eens goed praten." Zegt hij met een toon die ik niet begrijp.