PROLOGUE

3 2 1
                                    

"What is the most beautiful thing that our eyes doesn't see, but our hearts can do?" my mom asked me while brushing my hair.

"Any clue?!"

"Clue? Hmm.. this is one word." she said

Napaisip naman ako sa sinabi niya.

"Mom, do you think I know that?" I asked her in disbelief.

"Leice, you will know that someday but not now 'cause you're 11 years old palang baby but that's the best feeling na akala mo ayaw mo ng matapos pa." mahabang sabi niya

"Mom, why can't you just say it?" I said, antagal kasi eh.

She chuckled

"Sirit na?"
"Yeah.."
"The answer is--"


"LOVE!! Tara na alis na tayo." narinig kong sigaw ni Dad na tinatawag na si Mom.
"Okay Love.. Bye my dear Leice! Narinig mo naman ang sagot diba? I love you baby.. Huwag ka magpasaway dito ah?" sabi nito at narinig ko na nga ang paglabas nila ng gate at ang tunog ng sasakyan na senyales ng pag-alis nila

Ni-rewind ko naman sa isip ko yung mga narinig ko.

Hanggang sa mapatigil ako ng ma-rewind sa isip ko ang four letter word na sinabi ni Dad.

"LOVE?! That's the answer?!"

A Glimpse On Their HeartsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon