Babamın Ölümü

üçüncü gün

Bugün üçüncü gün sabah kalktik. Manisadan misafirlerimiz geldi. Köyden teyzem geldi. Öle bir şekilde bi hızla geldiki. Bana sarıldı. En büyük dayım getirmişti teyzemi garajdan alıp bize. Mezarlığa gittik. Annem anneannem teyzem vardı. Ve ben bilmiyorum ama birden teyzeme "teyze annenim kocası yok neneminde yok seninkide ölsün tam olur" teyzem öle bi panik olduki birden arabayı süren dayım dediki "Allah korusun valla kevser abla dayanıklı da saniye abla dayanıklı deil " hafiften bide tebessüm etti. Mezarlığa gittik. Su döktük yine ağlamaya başladılar. Ben öle saf saf etrafta dolanıyorum. Arabaya bindik. Eve geldik. Misafirler geldi başsağlığı için. Herkes benim başımı okşuyordu. Babam öldü ya hani acıyorlardı kendince. Halbuki sizin o okşamalarınızla benim içimdeki bu sızı geçmeyecek ve geçmedi de. İstediğiniz kadar istediğiniz zaman istediğiniz yetimin başını okşayın o babasının ölüm acısını değiştiremezsiniz. O eksikliği dolduramazsınız. Benim boşluğumu kimse dolduramadı. Abim bile dolduramdı. Sırf abim babam gibi olamadığı için ondan nefret ettim. Abimi hiçbir zaman babam yerine koyamadığım içinde kendimden de nefret ettim. Ben sadece bir kişiyi babam yerine koydum o da aylar önce bırakıp gitti. Aslında gitmedi hep benimle o gidemiyo çünkü kopamıyo benden vacmzgeçemiyoruz birbirimizden. İkimizde tamamlanması gereken bir yarımız. Ve o tamamlama gerçekleşecek biz sevdicekle buna inanıyoruz. Bi erkeği hayatımda sadece babam yerine koydum sadece bir erkeği. Yapamıyosunuz ki ben şuan geçmişe bakıyorum babam var mı yok mu çok düşünüyorum. Çünkü etrafındaki insanlar gibi olmayı isterdim. Onlar gibi evde babasına hizmet eden hergun okula gitmeden önce babasından harçlık alan bi kiz gibi olmak isterdim. Ah şuan aklıma geldi babam. Beni küçükken okula birakirdi cebime 5 lira koyardi. Yağmurlu günlerde beni okula yetiştirmek için erkenden çıkardı. Bana bi ara çok güzel şemsiye almisti hala durur o şemsiye atamam kiyamiyorum çünkü. Ah ya keske bundan dokuz yil öncesine girseydik. Babam o zaman daha ölmemişti. Ölmesine aylar vardi ama bundan kimsenin haberi yoktu. O zamanki aklim olsaydi çok sarilirdim. Yahu ben babama sarilmayi ozlemisim. Çok kötü oldum şuan yaziyorum arkadaşlarda kusura bakmayın gerçekten canım çok yandi. Bugünlerde kafam kaldirmiyo. Babamı özledim hayatimda bir erkeğin sevgisini özledim. Dokuz yilin acligini doyurmasi gereken biri var oda şuan yok. Ben meğer de ne çok ozlemisim sevilmeyi. Ama olmayınca olmuyor. Bari ailem bizi koruyup sahip çıksaydı onlar daha çok bizi ittiler,siz bizim ailemizden değilsiniz diye sürekli dışladılar. Amcamlar hiç sahip çıkmadı. Hâlâ da öleler sevemiyorum bir türlü onları bilmiyorum ama hafızama öle bi yerleşmiş ki çıkmıyor yapılanlar ve bunu yapanlar. Allah yukarıda herşeyi görüyor ve kimsenin ahını kimsede birakmıyor bırakmayacak da eminim bu dünyada olmazsa da diğer dünyada cezasını çekecekler.kimseni ahı kimsede kalmaz. Ben eminim. O insana her neyaptıysan ahını aldıysan tabi çekmek zorundasın o ahı . kim bilir ne dedin de ahını aldın.