Babamın Ölümü

kardeşlerin arasına giren yenge

Bir yengem vardıkı akıllara zarar. Kendisi öyle bir kadındır ki abartmıyorum ailemizde kızların adı çıksın diye herşeyi yapar. Sevinir neredeyse götüne kına yakar. Bu benim amcamın karısı olur. Bi tane öz amcam var zaten diğer amcamlarsa üvey. Biz baya kalabalık bir aileyizde. Ama işte sadece lafta ailedeyiz. Aslında amcamın çocukları hep bize "siz bizim aileden değilsiniz" derlerdi. Neden mi? Babam öldükten sonra böle demeye başladılar. Dayimlarla çok yakın oturuyoruz ve hep beraber olduğumuz için bi nevi kıskanıyorlardı halada kıskanıyorlar dayımlara sürekli gidip geldiğimiz için. Ama ben bize bu yapılanları ne yuttum ne de unuttum. 9 yaşında herşeyin o kadar farkına vardım ki. Küçük yaşta büyük sorumluluklar aldım ben. Çok dayanıklıyım aslında. Hangi kız babasını bu denli çok seviyorken kaybedince şuurunu kaybetmez ki. Ben kaybetmedim işte. Daha çok tutundum annem için. Allah annemden razı olsun bizim için herşeyi yaptı. Annelik babalık yaptı. Kimseye muhtaç kalmayalım diye verdiği emekleri gördüm ben. Yaptıklarından utanmadı her zaman dimdikti korkusuz cesaretliydi ve ayrıca çok titizdi aslında o titizliği fazlasıyla hatta halen devam etmekte. Aka yengem annemi sevmezdi. Annem boğazından ameliyat oldu bizim eve gelip annemin boğazını sıktı. Bu insan değil aslında şeytan. Böle yalancı pis bakışlı ya bu kadar kötü bi insan olamaz. Babamla amcamın arasını açtı amcamlar buradan taşındı. Ve birgün babam ölmeden üç ay önce geldi . Anneme sokakta bu üç aylarda dua ettim kocan inşallah ölür. Çocukların yetim kalır dedi ve ablam ağlamaya başladı ben yine bağırdım küfür ettim. Diyorum ya işte size böle bi insan olamaz. Yaptıkları azdır halada sürer yalanları dolanları.