İlk adım atıldı artık yanlızlığa ağır ağır ilerliyoruz.
Ne bir sapak çıkabilir karşımıza ne de kestirme bir yol.
Artık hiçbir şey eskisi gibi olmıyacak.
Anlaşılan hayallerin battığı denizi manzara olarak görüyoruz.
En büyük kayıbı umutları gidince anlıyor insan.
Hayallerinden vazgeçince yaprağı olmayan kuru bir ağaç gibi kalıyor.
Yavaş yavaş alışıyor yanlızlığa.
Sol yanı insanın ne kadar acı veriyor değilmi?
Bastırır tütün parçaları içindeki acıyı azda olsa.
Kısa sürede olsa unutturmaya çalılır kana karışan alkol.
Yavaş yavaş alışıyor yanlızlığa.
Her zerresi parça parça olmuş bir kalp düzelmesi imkansız olan derin yaralar.
Unutulmaya mahkum onlarca anı.
Kısaca unutmanın imkansız olduğu bir sevgili.
Kelime kelime cümle cümle sayfa sayfa anlatsan derdini hiç olmamış gibi öylece çekip gidiyor.
Şimdi ise geride kalan boş bir küllük ve bir kaç adet fotoğraf.
Gözlerden silinmeyen o güzel günler.
Ne olacağını bilmeden yaşıyoruz bugünü düşünmeden hareket ediyoruz yarını.
Dün ne olduğunu hatırlamadan yarınları bekliyoruz.
Belki gelir diye ümit ettiğimiz o kadar insan yok olduğunu kanıtlar gibi arkasında hiç bir iz bırakmadan çekip gidiyorlar.
Yakın sigaraları unutuyoruz...
