Kütüphanedeki Meteor

~just friends~

Tuna'nın ağzından :
Yoğun bakımın camından bakiyordum ve sahraya baktım uyuyakalmiştı çok masum gözüküyordu yanina gidip onu kucağıma aldım ve boş bir yatağa yatırdım benim yüzümden yorulmuştu uyanmaması için kapıyı kapattim ve doktoru gördüm hemen yanina gidip
+durumlari nasil
-üzgünüm iki hastayıda kaybettik başınız sağolsun
+ne diyorsun lan sennn dedim biraz sertle
Sahranın agzından:
Yeni uyanmıştım nerdeyim diye baktım hastane odasındaydım beni buraya kim getirdi sonra dün geceyi düşündüm tabii ya tunanın anne ve babası kaza geçirmişti ve beni buraya tuna getirmisti kesin aslında çok endiseliydim tunanin anne ve babasi ölürse benim gibi kendini mahvetmez insallah düşüncelerimden kurtulup selini aradim ve olanlari anlatinca biz de gelelim mi dedi yok siz orda kalin dedim ve telefonu kapatip botlarimi giydim ve yoğun bakima gittim ve tuna ağlıyordu yanına gittim bana sarıldı bende karsılık verip sarıldım ve ona dönüp
+noldu
-öldüler dedi şok olmuştum bir an ne diceğimi şaşırdım ve ona yeniden sarıldım bu sefer sımsıkı sarıldım onun kokusunu içime çekmek için kokusu huzur veriyordu

Sonunda hastaneden çıkmıştım evet sonunda diyorum çünkü hastane kokusundan nefret ediyorum herneyse tuna zorla göndermişti ve ondan ev anahtarini aldim verdigim adrese gidicektim yani onun evine ama önce kendi evime gidicektim okula da gitmicektim bu halde arkadaşımı yalniz bırakmicaktım ben bunlari düşünürken taksi durmustu parayi verip eve girdim ve bir adet ciddi ve sinirli teyzemle karsılastim koridordaki aynadan kendkme baktim topuzum bozulmus makyaj yok ve gözler kıpkırmızı nedeni ise ya uyumamaktan yada tuna icin aglamaktan ben bunları düşünürken teyzem
-sen neredesin ya dün gece yoktun sabah da yoktun ne yaptin kendine böle
+teyze arkadasimin anne ve babasi kaza yapti da onun yanindaydim
-sanane onlardan onu düşünmek sana mi kalmış
+teyze sen ne diyosun anne babasi öldü diyorum
-bak kizim sen bana emanetsin annenden kalan tek şeysin
+ben küçük cocuk degilim
-annene söz vermesem bakmazdim sesi sert çıkmışti ama bunu bana nasil söyleyebilirdi
Birsey demeden gözyaslarim dökülüyordu elindeki anahtari alip ikralara çıktım ağlıyordum kapiyi açtılar ve içeri girdim hepsi sarıldı ikranin odasina geçtiğimde hemen karşimda merve vardi ne işi vardi o sürtüğün burda hemen yanima gelerek elini omzuma atarak
-selam knk
+kizlar bunun burda ne işi varr sesim çok sert çıkmıştı merve o sira
-yine eskisi gibi oluyoruz grup eskisi gibi ben sen ikra eylül selin
+senin olduğun yerde ben olmam anladin mi güzelim şimdi uza
-kizlar aldilar beni gruba demisti
+kizlarr
Ses cikmayinca
+peki dedim ve evden çıktım yine ağlıyordum çünki herkesi kaybediyordum ve bu iğrenç birşeydi ve ben yine yalnız kalmıştım direk otobüse binip hastanenin oraya gidiyordum geldiğimi  anlayınca hemen indim ve içeri girdim tuna orda oturuyordu yanına gidip oturdum öylece baktim karsiya  gözyaşlarım akıyordu tunada ağlıyordu tunanin omzuna kafami yaslayıp ağladım...
Aksam:
Tunayla işlerimizi halledip çıktık yani cenaze işleri fln tuna anne ve babasinin evini saticakti ama sadece arabayi almisti sonra yine normal hayatina dönecekti şuan tunanın arabasindaydim beni eve götürüyordu yüzünde sinir vardi acaba nolmustu ona dönerek
+benim iş bulmam lazim dedim
-buluruz
+hemen şimdi bulmam lazim dedim bi an arabayi durdurup bana bakti ve
-teyzenle aranda birsey mi geçti dedi
+kavga ettik ve bana annene soz vermesem sana bakmazdim dedi yani kısaca artik bende ayaklarımın üstünde durabilirim senin gibi dedim acı gülümsemeyle
-tamam yarın konuşuruz şimdi yorgunum
+tamam dedim çünki üstüne gelmek istemiyordum zaten büyük bir acısı vardi
Eve geldigimi anlayip ona sarildim ve arabadan indim eve girdim odama çıkıp saate baktim saat öğlen üçtü o yüzden banyo yapip kitabimi okumaya başladım ama anlamiyordum çünki aklım tunada kalmıştı neden sinirliydi acaba hemen altıma pantolon giyip botlarımi giyip durağa doğru gidicektim ki başım dönmeye başlamıştı gözüm kararıyordu zaten sonrası karanlık....

-