Garson kız

-8-

Okumaya başlamadan Multideki şarkıyı açın. Şarkı eşliğiyle çok güzel oluyor.
Bir de multide elif var. İyi okumalar...
••••••••

içimden ' benim babam bu mu niye morgda' diye haykıran bir iç sesim vardı. iç sesim korkarken ben hiç korkmuyordum çünkü babasız olmak bunu gerektirmeliydi. ama birde şu soruyu merak ediyordum tabii ' benim babam ölü değildi, sadece beni terk etmemişmiydi o?' işte, merakımı uyandıran soru bu soruydu nasıl olurda bu adamın benim babam olduğunu sanabilirdimki tanımadığım adam bana Babam gibi geliyordu. Nasıl nasıl da babam olabilir? beni terk eden bu muydu? Nasıl beni bıraktı peki? İçi yanmamışmıydı hiç? Kalbi acımamışmıydı? bana neden bunu yaptı? Sorular beynimin etini yerke bağırarak ağlamaya başlamıştım bilene. Ama o benim varlığımı unutup gitmişti. acaba geri gelse onu affedermiydi? Gerekli bir açıklaması olursa, tabikide affederdim neden affetmiyim. Ben sadece babamın kokusunu içime çekerek uyumak isteyen küçük kız çocuğuydum bunu bana çok mu görmüştüde beni terk etti? ben çok mu yaramazdım?

ağlayarak morgun kapısında yer çöktüm sinirden saçlarımı çekiştiriyordum. Önümde bir el gödünce o elin sahibine baktım. Bu morgda yatan adam dı yani babam sandığım adam. Elini tedirgince tutup ayağa kalktım. O bana gülmseyerek bakarken, bende elimi kaldırıp onun yanağına dokundurdum, bu haraketimle gözünü kapattı ve zor duran göz yaşları yanaklarından süzüldü. Gözlerini açtı, ağzınıda aralayıp.

- Kızım, güzel kızım seni bırakmak zorunda olmasam hiç bırakırmıydım. Ben babayım. Babanın çocuğundan ayrılması nasıl birşey sen bunu yaşadınmı? Sana birşey olucak korkusuyla yaşarken. O korku gerçekleşmesin diyene gittim. Sırf sen yaşa diye. Bırakmak zorunda kaldım Çünkü; benim peşimdeydiler ailem olduğunu bilmiyorlardı. Benim ailem sizdiniz. sizi öğrenseydiler benim canımı yakmak için sizi kullanırdılar. BENİ AFFET ÇÜNKÜ SANA İYİ BİR BABA OLAMADIM LANET OLSUN Kİ OLAMADIM. BABASIZ BÜYÜDÜĞÜN İÇİN ÖZÜR DİLERİM. BENİ AFFET KIZIM. SENİ SEVİYORUM.

- Baba dur gitme baba, kime diyorum BABAAA lütfen bir daha bırakma beni lütfen bırakma baba, baba lütfen. gittin yine beni bırakıp gittin ben kime baba diycem söyle bana kime BABA DİYECEĞİM BEN YAA.

ben bağırırken o duman olup gitmişti bilene.

- BABAAAAA. diye bağırırken aniden yatakta oturur pozisyona geldim.

Ne yani hepsi rüyamıydı. Ben sadece rüyamı görmüştü?

Omuzumda bir el hissettiğimde elin sahibine baktım. Bu kim lan yüzü çok tanıdık geliyor.

-İyimisin? Dedi dedi bu rüyamda babam zannettiğim adamdı. Hüzünlendim allah belanızı vermesin ya. Böyle şeyler düşünmemeliyim babam beni terk etti yanımda olamaz ki.

-Baba bu gerçekten sen misin? Dedim sonunda ağzımı açabilmiştim.

-Hayır kızım sen hâlâ rüyadasın.

-Ne? Dediğim anda babamın yüzü iskelete döndü. Benimde senim çığlıkla buluştu. Çığlığı basar basmaz yatağımdan tekrar uyandım, oturur pozisyona geçip. Paldır küldür açılan kapıma baktım. Hayatımda bu kadar korkmamıştım.

Aa Burak gelmiş. Yoksa budamı rüya.

-İyimisin elif ne oldu? Dedi Burak. Hemen yorganımı kendime çektimve sadece gözlerim açıkta kalıcak bir şekilde üstüme çektim.

-Sakın yaklaşma bana. Döverim seni pis iskelet baba.

Dedim ve Burak bana kahkaha ile gülmeye başladı.

-Rüyada değilsin güzelim uyandın sen.

-Uyandımmı oh be o rüya neydi öyle.
Dedim. Benim yatağıma gülerek oturdu ve bir anda gülümsemesi soldu. Merakıma yenik düşüp.

-Ne oldu. Dedim. Yüzüme yüzünü yakınlaştırdı ve

- Galiba sana bir itirafda bulunmazsam kendi ölümüme sebep olucam. Dedi

-E söyle o zaman. Dedim

-Ben galiba sana...

-Evet bana

-Ben sana sende becel. Dedi ve ben iptal. Ben şok. Ben NE ya bu ne gerzek

-Ulan odamdan çık yoksa sen benim ölümüme sebep olcan. Diyip onu kovalamaya başladım. Aşağa doğru iniyordu ve bende onun yakalamaya çalışıyodum elimdede yastık vardı.

-Gel buraya Burak sana diyom seni yakalarsam elimde kalıcan. Diye evde bağrıyodum oturma odasına gittik ben hala onu kovalıyordum o da kaçıyordu. ah Ayağımda ki o en arkada kalmış küçük parmağım. Yavur sen niye masanın köşesine vuruyon ışık kapalı tabi olucağı buydu.

-Ah benim güzel yavrum. Ah benim güzel parmağım sen masayamı vurdun tamam ağlama sen ağlayınca benim canım yanı ulan parmak.

Diye mırıldanırken ışık açıldı annemle alp abiyi uyandırmıştık saate sabah 5 di. Bir anda aklıma elleren elvis- saat sabah 5 gibi şarkısı geldi. Ulan. Sjsjsjjsjs

-Kızım ne oldu. Ben hala yerde oturmuş parmağımı tutarken.

-flaş flaş...espiri sonucu çıkan cinayet küçük ayak parmağının masa köşesine çarpmasıyla sonlandı.

Dedim herkes gülmeye başladı bende katıldım tabi bensiz olurmu hiç.

•••••••

Sabah alarmımın sesiyle uyandım bugün eceyle gezicektik. Banyoma girip rütin işlerimi halettikten sonra üzerime salaş bir tişor, altımada yamalı kot pantolon giyindim.

Aßağıya indiğimde herkes yemek masasındaydı. Ben

-Afiyet olsun herkese ben çıkıyorum. Dedim ve elimi öpüp salladım. Tam adım atıcam.
www.Anneminborozansesi.com.tr.

-hiç biryere gidemezsin küçük hanım otur yemeğini ye.

-Ya anne ben dışarıda yerim ama şimdi işim var.

-Allahım bu kız beni öldürücek. Geç yemeğini ye çabuk.

-Ya anne randevuma yarım saat kaldı.

- Ula bide randevu diyur. Aha sıçtık annemin laz damarına bastık. Hemen söylediğim şeyi düzelterek.

-Annecim sen yanlış anladın. Ben dün ece diye küçük kızla tanıştım bugün onu yemeğe götürcem.

Annem birazda olsa yumuşadığını yüz ifadesinden görebiliyordum.

-Tamam, ama peşine Burağıda al.

-NE!!

-ne var al işte sende kalk burak biz alple güzel bi kahvaltı yapalım.

Annem yine kendi çıkarı için yapmıştı. Burak yanıma gelip göz kırpdı ve "hadi" dedi. Olumlu anlamda kafa sallayıp evden çıktık. 

Önce eceyi aldık kahvaltı falan yaptık sonrası luna parkta geçti. Saatin ne zaman altı olduğunu bile bilmiyordum. Ece yi evine bırakıp bizde eve geçtik şimdi ailecek koltukta oturmuş herkez birşey düşünürken ben sadece onların ne düşündüğünü düşünüyordum. Ben niye bu kadar deliyim.

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°

Evet canlarım bir bölüm sonu daha.
Yorum ve vote alabilirmiyim.