Evet yurttan çıktım. Peki ne hissediyorum. Hiç. Ben zaten uzun zamandan beri ne hissediyordum ki. Kapının önünde bekleyen Angın'a elimdeki valizi verip arabaya bindim. Valizi bagaja koyup o da yanımdaki yerini aldı. Camdan dışarı bakıyordum ama arabayı halen kullanmamıştı. O
-"Efendim Angın? "
-"Birtanem, gezmesine kurban olduğum. Herşey senin için.. sen istiyorsun diye İstanbul'lulara gidiyoruz. Bosluklarin kalmasin, mutlu, huzurlu ol diye. Öpmeye kıyamadığım lütfen üzülme. Hem bak artık beraberiz orada seni özel üniversiteye yazdıracak ikmize ev tutucam. Sen ne zaman istersen evlenicez. Benim karım kadım olucaksın. Bunları düşünerek hayal kur. Söz hepsini gerçekleştireceğim. Sevdam benim.
Laden'im." avcumun içine bıraktığı öpücüğü samimi bir gülümsemeyle karşılık verdim. Bu adamı seviyordum. Beni böyle güzel sevmesini bayılıyordum.
-"Bende seni seviyorum sol yanım. Yanlız sanki gitmemek daha iyi olacakmış gibi hissediyorum. Ama deli gibi de merak ediyorum babamı. Sen olmasan bir babam olduğunu bile bilmeyecektim. Onu görmem neden anneme kızına bunları yaşattığını sormam lazım." tekrar avcumun içini öpüp
-"Sor. Soralım. Aklında en ufak bir soru kalmasın. Ben seninleyim." bir tek sen varsın zaten.
Eminim bundan sonrada sadece sen olucaksın. Birde hayalimdeki çocuklarımız.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TOHUM
General FictionAşkın tohumuymuşum ben... Ama yanlış zaman da ekilmişim. Elimi tutan adamla hayatımı bulmaya... Hayatımı yaşamaya gidiyorum. Nereye mi? Hiç görmediğim annemi öldüren babamın yanına HAPİSHANEYE Ben LADEN...
