chapter 12

145 10 3
                                    


saiya's pov


nilapitan ko kaagad ung cabinet ko 😌



binuksan ko kaagad ung kahon na naglalaman ng mga alaala namin😢


ayoko man balikan pero di malimutan 😢


aaaaggghhhh   😣 😖 😫 😩


ayoko na  😣 😖 😫 😩


hindi parin mawala ang bakas ng lungkot na nadama ko sa huling sinabi ni mama bago ako pumunta sa kwarto 😞


"natatakot ako na baka mangyari ung dati na baka hindi kana ulit umuwi ng nagkangiti at araw araw lagi kang umiiyak at nagkukulong sa kwarto ,"tumigil sya saglit at ngumiti ng sobrang tamis "masaya ako at nakita ulit kitang tumawa"😂


hindi ko mapigilan ang di maluha sa sinabi  nya ito ang pinaka unang beses na naramdaman kong nagalaala sya sa akin 😭


o sadyang close minded ako sa mga taong gustong pumasok sa buhay ko


naalala ko nga iyong araw na iyo halos hindi na ako lumalabas ng kwarto dahil sa pagwala niya at habang buhay koy papasanin ang dahilan ng kanyang pagkawala 


 pero masaya ako at natutuwa si mama 


ngunit deep inside ang hirap nyang pakawalan dahil 






mahal ko sya


sya ang taong tumulong sa akin kung paano magmahal at tumawa



nakakatawang isipin na sa batang eded nakaranas ng ganitong emotion 



pero


kasalanan ko naman talaga kung bakit sya nawala


kahit sabihin nilang wala akong kasalanan  😞 😟 😠 😡 😔



habang buhay kong sisihin ang sarili ko 😳 😞 😟 😠 😡 😔



kahit asan ka man ngayon ikaw parin ang mamahalin ko 😳 😞 😟 😠 😡 😔




pero ikaw na sana ang maging gabay upang makahanap ulit ng taong magpapasaya sa akin😇

ms.loner meets mr.popularTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon