Kimsin Sen?

3. Bölüm

Lara'dan...

Ertesi sabah gözlerimi telefonumun zil sesi ile açmaya mahkum ettim.
Arayan annemdi.

Şaşırmıştım, çünkü en son iki hafta önce aramıştı. Bir kızı olduğunu hatırlaması (!) hoşuma gitmişti doğrusu.!

"Anne?"

"Ah, Lara bitanem. Biliyorum kaç haftadır arayamıyorum. Ancak baban sağolsun ikimizin telefonuda cebinde iken havuza girmiş. Bizde yeni telefon alalım, edelim derken seni unutmuşuz. Umarım kızmamışsındır."

"Telefon kulübeleri ne güne duruyor? Ya da o çok sevdiğin 'değerli komşuların' .?"

Sessizlik ve sessizlik...

"Üzgünüm tatlım kapatmam gerek.!" dedi ve beni telefonun "bip" sesi ile yalnız bıraktı.

Vay canına. Resmen beni boşverdi.!
Bu düşünceleri beynimin öbür taraflarına iteleyerek , üstümü giymek üzere dolabıma yöneldim. Saniyesinde karar kıldığım şort ve tişörtümü giyerek evden çıktım. Sokakta boş boş oyalanıp , akşamda bara gidecektim. Klasik Lara hayatı.!

"Lara?" diye bana seslenen tanıdık sese başımı kaldırarak baktım.

"Yok artık." diyerek açık bir şekilde şaşkınlığımı belirttim.

"Seni iki hafta aramayıp , sonrada aradıktan üç dakika sonra yüzüne kapatacağıma inandın. Ama burada olmama inanmadın. Ah, aptal kız.!" dedi kollarını bana sararak.

"Bende beni, üniversiteye başlayacağım diye boşverdin sanmıştım. Çılgın kadın." dedim yanağına öpücük kondurarak.

"Neyse bırak şimdi yağcılığı. Sen söyle bakayım , nereye gidiyorsun? "

"Hiç. Öylesine takılacaktım buralarda."

"Yalnız?"

"Yalnız."

"Kızım ben seni sap ol diye mi doğurdum? Müge' yi felan arayıp gezsene. Ne bu yalnızlık?! Neyse madem yalnızsın , o zaman benimle eve gel de azıcık sohbet edelim."

Allah korusun.! Annem ile sohbet demek "sabahlamak" demekti. Ve ben bunun için henüz hazır değildim.

"Yok yok. Ne yalnızlığı anneciğim. Ben zaten Sarp ile takılacaktım." dedim ne zamandır burada olduğu belli olmayan çocuğu göstererek.

Annem arkasına dönerek "Sarp mı? Ne Sarp'ı kızım. Anıl onun adı. Daha arkadaşının adını bile bilmiyorsun."

"Tabii ki Anıl adı. Ama bazen Sarp derim ben ona." dedim sahte bir tebessüm ile.

"Herneyse.. Ha bu arada Anıl ile ne zaman tanıştınız? "

"Geçen hafta." dedim.

"Sabah." dedi aynı anda.

"Yani geçen hafta sabah. Neyse sen git eve yerleş. Sonra konuşuruz seninle." dedim yanaklarını öpüp, anahtarları vererek.

"Tamam. Hadi görüşürüz." dedi.

===============

"Beni idare ettiğin için sağol. Şimdi bir konuşmaya başlarsak, beni sabah olmadan bırakmaz. Yani anlayacağın hayat kurtardın." dedim gülerek.

"Rica ederim." dedi küçük bir tebessüm ile.

"Bir işin felan var mı? "

"Barmenlik yapıyorum bir bar da. Zaten bugün başladım işe."