Kimsin Sen?

4. Bölüm

Media: Can

#########

Bardan çıkıp Can'ın evine gelmiştik. Kafasını bacaklarıma koymuş öylece yatıyordu ya da en azından yatmaya çalışıyordu.

"Gerçekten yarın hastaneye mi gideceğiz?" diye sordu pürüzlü çıkan sesi ile.

"İstemiyor musun?" dedim. Ona zorla birşey yaptırmayı istemezdim ama bu şekilde acı çekmesine de dayanamıyordum.

Bacağımdan kafasını kaldırarak oturdu.

"Yanımda olursan herşeyi yaparım demiştim." dedi gözlerimin içine bakarak.

Derin bir nefes aldım. "Bu zıkkımı nasıl soktun hayatına? Geleceğinin böyle olacağını bildiğin halde nasıl boyun eğip kabullendin?"

Gözlerime bakmaya devam etti. Gözlerimizle birbirimize duygularımızı aktaracak kadar iyi anlamıştık birbirimizi. Ama ben şu anda duygularla tatmin olamayacak kadar cevaba susamıştım.

"Ailevi meseleler sağolsun kafa dinlemek için bir bara gitmiştim. Artık o kadar bunalmıştım ki , içimde alev alan duygularımı alkol ile söndürebileceğimi düşünüp sabaha kadar içmiştim. Son bir kadeh daha alıp içmeyeceğime söz vermiştim. Son yudumumda bir adam geldi yanıma. Benden en fazla biri veya iki yaş büyüktü. 'Derdine derman olamam ama dinlerim.' demişti. Anlattım bende , içimde olan bütün kötü duyguları kusarcasına. Sonra cebinden bir paket çıkarttı. 'Ben değil ama bu iyi derman olur.' dedi. Ve koydu önüme esrarı. Aldım ve kağıda sararak , sigara gibi içtim. Ve sonra bir hafta gelip geçti. Ömrümde hiçbir şeyi istemediğim kadar esrar istiyordum. Aynı bara gittim. Beni bekliyordu. Esrarı aldım ve sonra haftalarca tekrar eden esrar döngüsüne kendimi teslim ettim. Aylar geçmişti. Ben esrara iki ay boyunca ara vermeyi başarmıştım. Zaten kullandığım zamanlarda keyfine kullanıp, boşveriyordum. Tabi arada kendimi zorlamamda gerekiyordu.İki ay sonra ayda bir kere olacak şekilde kullanmaya başladım. Sekiz ay geçti. Yine aynı barda ilk günkü gibi sarhoş bir şekilde onunla konuşuyordum. Yine dertlerim vardı ve yine ona anlatıyordum. Farklı olan şey ise o sadece beni dinlemiyor , anlatıyordu da. Anne ve babası esrar kullandığını öğrenmişler, bu yüzden de para vermeyi kesmişler. Bende , bana bunu anlattığı zaman öğrenmiştim esrar kullandığını. Para ihtiyacını gidermek için iki katına satmış bana esrarı, ki bu şekilde para kazanıp daha fazla esrar alabilsin . Garip olan şey ise ona hiç kızmamıştım. Aptalın teki olduğumun bir örneği daha. Sonraki günler ise hergün o barda onunla konuşmaya başlamıştım. İçkisini ben ısmarlıyordum. Ama esrar almıyordum. Hergün konuştuk. Esrardan başka şeylerde kullanmaya başlamıştı. Onu en çok mahveden şey ise Lsd idi. Bunlara rağmen sağlığında bir sorun yoktu. Benden sık sık para istiyordu. Ama ben vermiyordum. Çünkü gidip bütün parasını esrara yatıracağını biliyordum. Ve bir gün ben yine kör kütük sarhoş olmuşken, beni sıkıştırıp para vermem için yalvardı. Reddettim. Beni bir yere götürdü ve bağlayarak zorla koluma eroini enjekte etti. Eroine bağımlı kalıp, ondan mal alacağımı ve bu sayede parası olacağını sanıyordu. Ama sadece iki hafta sonra ondan eroin aldım. Ona verdiğim paradan tatmin olmuyordu. Ama bununla yetinmesi gerektiğini de biliyordu. Kazandığı her para ile esrar alıyordu. Eroinden aşırı korktuğu için hiç kullanmamıştı. Kendisi kaliteli eroinleri alıp bana iki katına satıyordu. Bende başka birini bulamayacağım için mahkum kalıyordum. Zaten sadece bir kere eroin almıştım ondan. Bir hafta sonrada intihar etti. Bana bir mektup bırakmıştı sadece. 'Hayatına bu zıkkımı soktuğum için özür dilerim. Umarım uzun yaşarsın. Gerçi eroin ile bu zor olacak gibime geliyor. Affet beni. Senden son birşey istiyorum. Aşırı doz alma!' yazıyordu mektupta. Sonrada gitti zaten. Esrardan , benden ve bu cehennemden çok uzağa." dedi hüzünlü bir tebessüm ile. Yanağını okşadım. O kendini asla intihara mahkum etmemişti. O eroini, esrarı seçen kişi olmamıştı. Seçmeye mahkum edilen kişi olmuştu.