Bazen içimi ısıtan bir anne özlemiydi ama artık hiç duygum yoktu.Evet herkez gibi bende mutluydum ama şuan hayatımdaki farklılıkları ailem bile fark etmişti. 16 yaşımdayım ama sadist fikirlerim ve cesaretli bedenimle insanları şaşırtıyordum. İnsanlar beni tanımakta ve anlamya çalışmakta artık güçlük çektiklerini anlıyordum.Çünkü onlar gibi beyaz bi hayatım yoktu ya da hislerim beni artık siyah ele geçirmişti herşeyiyle bedenim artık ona dur diyemiyordu ama her şeye kanıyordu. Diğer yıl liseye başlıyacağım biliyorum herkes zor desede ben zorları seven biriyim herkes kolayı tercih etsede ben zorluk adındaki garip duyguyu seviyordum.Şu an belkide bunları aldırmayan hatta beni böyle görmeyen yakınımda yüzlerce insan var.İnsanlara sadistim dediğimde beni hoş karşılıyolar.Benimde ilk olarak söylemem gerektiğini düşünüyorum. Çünkü söylemezsem belkide bana asılacaklar belli olmaz.Ben aslında doğduğumdan beri şımartılan bir çocuktum öyle büyümüş hayatımda hiç devlet okuluna gitmemiştim zengin hayatı yaşıyordum da denile bilir.Ama benim bu hayatı yaşamam 14 yaşımda bitti babam işleri yolunda olmadığı için 6.sınıfa kadar beni dedem okutmuştu şimdi babam okutuyordu büyük zorlukla ve ben istediğim gibi gezip tozamıyorum alış veriş yapamıyorum.İstediklerimi yaptırıyorum ama. Bu bana mutluluk versede ailemde kuzenlerimin yokmuşum gibi benimle muhattap olmamaları beni üzüyordu çünkü ben onlar la büyümüştüm.Onların mantıkları şuydu ben mesaj atıp buluşunca veya onlara gidince iyi olurduk ama 5-6 gün sonra arayıp sormazlardı bile başka kuzenleriyle dolaşırlar sınava girdiğim halde arayıp sormazlardı bazen sebep olsunda arasınlar diye beklerdim kendimi üzerdim.Ama artık öyle bi duygumda yok üzülmüyorum böyle bi sadistin arkadaşları olurmu diye düşünüyosunuz?? Ben söyliyeyim var onlarla bir bağ kurmuş olabilirim ama onlarda gelip geçici olduğundan sadece eğlenmeme bakıyorum aslında ben komik biriydim herşeye gülerdim ama o içimdeki duyguyuda siyah koparıp attı donuk biri değilim okuduğum kitaptaki kahramanlar gibi olmayada çalışmıyorum sadece kendi sadistliğimle boğuşuyorum bazen kendime gülüyorum neden böyle annem ölü değil babam ölü değil neden sadistim?? Bu bi neden benim için benim sadist olmam için nedene ihtiyacım yok diğer kızlar gibi ders dinlemeyip müzik falanda dinlemiyorum oturup ders çalışıyorum sadist olmam için bunları yapmak gerkmiyo yada diğer türlü dersi takmamak değil istediğini yap sadece hayata karşı başın dik olsun bu seni olduğundan daha fazla güçlü kılar.
Bu arada ben SU
