The Legendary Catastrophe

Hacienda de Cortez

KABANATA II

🌹

Alejandro's P.O.V.

          Narito ako sa aming Harden at nagmumuni-muni ng mag-isa habang naghihintay sa pagbabalik ng aking Asawa at saaking pamangkin na si Jase.

         Subalit hindi ko parin alam kung paano ako magtatapat, paano sasabihin ang dapat niyang malaman sakanyang pagkatao at pati narin saamin.

          Humigop ako ng aking tsaa na hawak hawak ko upang makapag-isip-isip narin ng napaka'malinaw.

         Pagkatapos kung magmuni-muni sa aming Harden, ako'y sumilip sa magiging silid tulugan ng aking pinaka Mamahal na Pamangkin.

         "Napakaganda, maayos." Ito nalamang ang mga nasambit ko sa aking sarili at magugustuhan niya talaga itong silid tulugan niya.

          Bigla ko namang narinig ang businang iyon, ang busina... na sasakyan ng aking Mahal na Asawa saaming labas bahay at nagmamadali na akong bumaba upang salubungin sila na may galak sa aking mga labi.

        Ngumiti ako ng maayos sakanila ng naabutan ko sila sa aming Sala.

        "Nakauwi na kami Mahal kong Alejandro." Ang paghalik niya saaking mainit na pisnge.

        "Maligayang pagbabalik aking Pinakamamahal na Victoria." Ang paghalik ko naman sakanyang maharlikang kamay.

        "Maligayang pagdating din sainyo Jase at Manong Gab sa Mansion de Cortez!" Malugod kong pagbati sakanila talaga.

         "Magandang Umaga po Ninong Alejandro!" Malugod na niya ring pagbati saakin at nagmano saaking kamay.

         "Magandang Umaga din po Don Alejandro, maraming salamat po sa inyong malugod na pagsulubong saamin ni Señora Jase." Sambit ni Manong Gab na natuwa saaking pagsalubong sakanila ng aking pamangkin.

          "O cia, Mahal kong Pamangkin, magpahinga muna kayo at mukhang naantok kapa Jase HAHAHAHA!" Pag-aalala ko rito.

         Pagkatapos noon ay ipinahatid ko na siya saaking Mocha-cha sa kanilang magiging silid.

         "Maaring pakihatid naman sila sa kanilang sari-sariling silid Rose, maraming salamat."

         "Ipapatawag ko nalamang kayo pag magtatanghalian na tayo, magandang araw sainyo." Dagdag ko rito At tumungo na ako saaking silid.

          Napakasaya na nasilayan ko ulit ang aking pamangkin na si Jase, isa siyang napaka'anghel talaga... sangayon.

          Subalit ang tunay niyang pagkatao ay labis na napakadilim sa likod ng mga anino.

          Nakakatakot siya sa totoo lamang...

          Hindi...

          Parang ako lang...

          Karaniwan lang ang mga ganitong tao rin...

          Isa rin ako doon...

          Malapit na din pala ang kanyang kaarawan at isa rin itong pangitain sa pagbabago niya, sa buhay namin at sa lahat...