Ik was gelukkig,
In ieder geval gelukkiger dan ooit te voren.
Lize was een goede vriendin van me geworden,
Zelfs meer dan dat.
Het enige wat me dwars zat was jij.
Ik had geen idee waar je was en of het goed met je ging.
Dat frustreerde me mateloos,
Maar het leven ging door.
Langzaam moest ik je zien te vergeten,
Ondanks dat ik dit zelf eigenlijk niet wou.
Dit is alweer het laaste hoofdstuk van dit boek...
Maar wees niet getreurd er komt nog een epiloog!
En een hele leuke denk ik zo.
JE LEEST
Zwijgen
Short Story"Durf je dan niet met me te praten?" "..." "Mag ik je dan 'Placida' noemen?" Vreemd kijk je me aan. "Het betekend stilte." Cover made by: Rani1999
