My Vamipre Life

Net Op Tijd!

Hij greep me beet en..... Ik dacht dat ik zou sterven maar hij was weg toen ik mijn ogen open deed. Ik daar stond alsof er niets gebeurd was op de parkeerplaats. Toen rende ik snel naar huis. Toen ik thuis kwam rende ik naar boven en plofte op mijn bed. Ik viel binnen een paar seconden in slaap. De volgende ochtend hoorde ik de telefoon. 'Hallo met Emily' zei ik toen maar. De stem antwoordde: Hoi Emily, ik zie je...kom naar buiten. Of ik kom naar binnen. Ik zei: of anders...? En hij zei: Ik kan je broertje in een klap zijn nekje breken. Ik was bang. Toen hing hij op. Ik keek door het raam of ik hem zag. Ik deed alle ramen en deuren dicht. Toen ik de voordeur als laatste dicht deed stond hij voor me. Ik wou weg rennen maar hij greep mij stevig vast. Ik viel flauw van angst. Toen ik mijn ogen open deed was ik niet in mijn huis. Nee, ik was in een donker huis. Met een klein beetje licht door het raam. Ik lag op de grond. Kevin stond boven me. Hij zei 'gaat het met je. Ik vond je bewusteloos in een straat' 'Het gaat best maar ik ben moe' zei ik slaperig. Waar ben ik?! Je bent in mijn huis zei hij. Ik wil naar huis! Oké ik breng je wel. Ik knikte. Opeens zag ik iemand achter hem. Hey wie is dat. Dat is mijn broer, Logan. Hoi zij ik tegen hem. Hij zei hoi en rende SUPER snel weg? Ik vroeg aan Kevin: hoe kan hij zo snel rennen?! Dat leg ik je later wel uit. Ik zei oke en we reden naar huis. Ik vroeg aan Kevin: toen ik uit school kwam werd ik gegrepen en..... Ik zag scherpe lange tanden bijna in mijn huid gaan, maar opeens was hij verdwenen. Hij was weg, foetsie, in rook opgegaan. Ik snap het niet Kevin. Weet jij er iets van? Hij zei niets en focuste op de weg. Wacht... waar gaan we naar toe?! We gaan naar Californië. WAT?! Stop! NU! Hij stopte en ik deed keihard de deur open. En ik smeet hem weer dicht. Hij rende ook zo hard naar mij toe als zijn broer dat deed. Ik keek hem aan. Ik herrinerde het gezicht......HIJ, wou me bijten! Ik deed een stap achteruit. Ik zei: WAT BEN JIJ?! Dus je bent er achter gekomen, ik vroeg me al af wanneer je er achter zou komen zei hij met een raar lachje. Ik zou weg rennen maar hij stond opeens voor me. Hij greep me stevig bij met polsen vast. Ik huilde en huilde maar het hielp niets.......