Braterska Miłość || Tronnor (Zakończone)

3. "Już nie długo Troye już nie długo..."

Głos nadal nas prześladuje. Teraz siedząc obok siebie słyszymy dokładnie to samo.

Głośno,

Powoli,

Wyraźnie...

- "Już nie długo ukrucę wasze cierpienia."

Żaden z nas nie wiedział o co dokładnie może chodzić.

Ten głos zmuszał nas do strasznych cierpień.
Odebrał nam godność...

Bez sensu jednak było mówić o tym komukolwiek.
Wzięli by nas za wariatów.

A może nimi jesteśmy?

Sam już nie wiem. To już nie jest dla mnie. Troye wiedział co czuje. Od zawsze rozumieliśmy się bez słów. Jest ode mnie tylko rok młodszy, to pewnie dlatego.

Jeszcze nie dawno beztrosko bawiący się nastolatkowie, a teraz ofiary tajemniczego szeptu.

A co najgorsze zabójczego.

Nawet nie wiem kiedy to wszystko się zaczęło.

Te szepty,

Okaleczanie.

Nie mam pojęcia.

- Connor boję się - usłyszałem głos brata.

- Wiem, ale...

- "Już nie długo Troye już nie długo."

Nie udało mi się dokończyć, bo ktoś lub coś zrobił to za mnie...