The world is not a Wish Granting factory

Δευτέρα πρωί....ξανά

7:00 το πρωί, Δευτέρα. Θα έλεγα ότι οι ακτίνες του ήλιου που περνούσαν μέσα από το παράθυρο την ξύπνησαν, για να το κάνω να φανεί πιο ποιητικό, αλλά όχι... γιατί εκείνη την μέρα δεν είχε ήλιο. Έξω είχε πολύ αέρα και η βροχή έπεφτε με τους κουβάδες. Μετά από το επαναλαμβανόμενο νευρόσπαστο ντριν ντριν του ξυπνητηριού, η Αγγελική αποφάσισε να σηκωθεί και να ετοιμαστεί για το ξεκίνημα της νέας εβδομάδας. Ωραία είναι να σας αφηγούμαι εγώ την ιστορία, αλλά νομίζω πως θα είχε πιο πολύ ενδιαφέρον να την ακούσετε ή έστω διαβάσετε από την ίδια την Αγγελική...

"Είναι Δευτέρα ξανά" σκέφτομαι καθώς με μια απότομη κίνηση πετάω το πάπλωμα από πάνω μου για να σηκωθώ. Πλένομαι με παγωμένο νερό μπας και ξυπνήσω αλλά τίποτα... Ανοίγω την ντουλάπα μου και προσπαθώ να βρω κάτι καλό να βάλω... όχι ότι έτσι θα γίνω πιο όμορφη, απλά επειδή ξέρω πως αν θέλω να έχω ελπίδες με τον Βαγγέλη πρέπει να "ομορφύνω" λιγάκι.  Έχει τόσες πολλές φίλες και απλά σιγά μην κάνει τίποτα μαζί μου, είμαστε ξεκάθαρα και μόνο φίλοι. Αν και στέλνουμε καρδούλες και τέτοια δεν νομίζω να με βλέπει έτσι....

Μπιπ. Μπιπ. Viber.  Ανοίγω το μήνυμα και βλέπω "Καλημέρα μικρή <3 ". Σκέφτομαι για ακόμα μια φορά το πόσο καλός είναι... με σκέφτηκε... " καλημέρα <3" απαντάω και κλίνω το wi-fi για να καταφέρω να ξεκολλήσω από το κινητό και να πάω σχολείο.

Πριν χτυπήσει το κουδούνι με αγκαλιάζει και μου λέει έλα λίγο μαζί μου. Δεν λέω τίποτα και απλά τον ακολουθώ. Φτάνουμε στην τάξη και με ρωτάει

"Διάβασες μαθηματικά;" 

"Ναι" σιγά μην δεν διάβαζα...

"Ρε πλιζ λύσε μια και τα δικά μου γιατί είχα πάει σε μια πορεία και δεν πρόλαβα να διαβάσω... και επίσης θα κάτσουμε μαζί στην Φυσική που γράφουμε γιατί δεν ξέρω τίποτα."

Πριν προλάβω να πω τίποτα, λέει ένα είσαι θεά και φεύγει... Κάθομαι ένα μισάωρο και τελειώνω όλες τις  ασκήσεις γεωμετρίας με σχήματα, τύπους και δικαιολογήσεις. 

Μόλις του τις πάω με αγκαλιάζει και εγώ νιώθω σαν να παθαίνω ηλεκτροσόκ, καρδιακό και εγκεφαλικό μαζί.... όχι όμως αυτό που λένε 'πεταλούδες στο στομάχι'.... αλλά δεν με νοιάζει γιατί τον αγαπάω.

Το βράδυ μετά από ένα δίωρο αγγλικά και μία ώρα πιάνο, γυρνάω σπίτι και αφού κάνω ένα μπάνιο ανοίγω το wi-fi και ένας χείμαρρος από μηνύματα εμφανίζεται. Τα πιο πολλά είναι από ομαδικές και έτσι τα προσπερνάω. 

Πηγαίνω στις επαφές του viber και βλέπω "Βαγγέλης ΧΧΧ" είναι μέσα. 

"Γεια <3" 

"γεια τι κάνεις;" απαντάω

"ρε πραγματικά θενξ για τα μαθηματικά... και για την φυσική, σ'αγαπώ <3"

"τίποτα μωρέ αφού και 'γω σ'αγαπώ <3 " πριν το στείλω σκέφτομαι για ακόμα μια φορά το πόσο τυχερή είμαι που γνώρισα έναν τέτοιο τύπο. 

"ββ πάω πλατεία με κάτι φίλους τα λέμε μετά" 

Πλατεία; Είναι ήδη 9:00 μ.μ. και Δευτέρα. Αλλά θα μου πεις αφού Νέα Σμύρνη μένει είναι πολύ κοντά και έτσι μπορεί να βγαίνει έστω και για 1 μισάωρο. Εγώ πάλι, κάθομαι στον καναπέ και απολαμβάνω ένα ακόμα τέλειο επεισόδιο "Μην αρχίζεις την μουρμούρα", την καλύτερη σειρά έβερ! Μόλις τελειώνει, ανοίγω το κινητό για να δω τις τελευταίες ενημερώσεις του φβ και να πέσω για ύπνο. 

Ο χρήστης "Βαγγελάκης Κ." με "Χρύσα Γ." και 3 ακόμα στην τοποθεσία Πλατεία Νέας Σμύρνης.

Εδώ με τα μωρααα <3 

Νιώθω σαν να με πατάει τραίνο και μετά πέφτω από τον 100 όροφο μιας πολυκατοικίας. Αλλά αφού δεν τα 'χουμε, δεν έχουμε κάνει τίποτα και είμαστε απλά φίλοι και συμμαθητές έχει δικαίωμα να κάνει ότι θέλει και με όποια θέλει.

Μπιπμπιπ. Ερώτηση ASK.FM 

poso poytanaki paizei na eisai. sovara tora pisteveis oti ise omorfh; koitaksoy ston kathefth epiteloys kai pare apofasi pos eisai mia asximi tsoyla. 

Ορίστε; Τι είναι αυτό τώρα; Με το που το ξανακοιτάω όμως καταλαβαίνω ποιος το έστειλε... ο Σπύρος με τον Κώστα και τον Θαλή...

Ναι... προφανώς δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις... γιατί πρέπει να είσαι πολύ απελπισμένος για να μιλάς με άσχημες τσούλες στις 11 το βράδυ. 

Ικανοποιημένη με την απάντηση που έστειλα πέφτω για ύπνο. Έτσι και αλλιώς δεν με νοιάζει. Δεν τους βλέπω αφού δεν πάμε στο ίδιο σχολείο και αφού μισιόμαστε 2 χρόνια τώρα απλά θα συνεχίσω να τους αγνοώ.