Kitaptaki Cümleyi tekrar tekrar 5 kez okumaya çalışmaktan en sonunda vazgeçip , sinirle ayağa kalktım ve okumamı engelleyen elektronik gitarı çalan üst komşumuza bağırdım , susması umuduyla.
Bir süre yerimde durup tepki bekledikten sonra elektronik gitarın melodisi durmuştu, onun yerine''Ne Var?'' anlamına gelen mırıltılar kalmıştı. Üst Komşum olan ''Savaş'' ne yaparsa buradan duyuluyordu.Attığı adımları,arada bir horultuları ve herkese sakladığı duşta bağıra bağıra söylenilen şarkılarını maalesef her zaman dışarıda olmadığım sürece duyuyordum.Lakin onun bir alt katında kaldığım için ona bağırdığım zaman hariç hiç bir çıt sesi bile ulaşmıyordu halbuki.
''Bir şey diyecek misin , yoksa beni artık rahat bırakacakmısın?''
Savaş'ın sesini işitir işitmez kendimi toparlayıp sesimin daha fazla duyulması adına parmaklarımın üstüne çıkıp tavanla aramdaki mesafeyi biraz daha azalttım , tavan yüksekte olmadığı için bu kolay olmuştu.
''Sadece şu lanet olası elektronik gitarına ara ver ! ''
dedim,oturduğum yere dönerek.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Anlayışlı Karşılayacağını umarak ,kitabımı okumaya geri döndüm.
15 dakikadır hiç bir enstrüman sesi gelmediğinde derin bir nefes verdim rahatlıkla. En Sonunda Savaş Toprak 40 yılda bir beni dinleyebilmişti. Kitapta kaldığım yere dönerken kulağıma yankılanan o sesle kitabı yatağıma fırlattım, kimden bahsediyoruzki zaten , Savaş kimseyi asla dinlemezdi !
***
Daha fazla bağırmanın yararı olmayacağını anlayarak , okulun kütüphanesine gitmeye karar verdim. Oranın kitap kokusunu , sessizliğini her zaman çok sevmişimdir . Genellikle okulla ilgili kitaplar bulunurdu orada , ama aynı zamanda insanların artık okumak istemediği veya başka kişilerinde okuması gerektiğini düşündükleri kitaplara ayrılan bir raf vardı. Her zaman oraya gittiğimde o rafa yeni koyulmuş kitaplara göz atardım,bazen çok ilginç kitaplar bulabiliyorsun gerçekten.
Gittiğim lise ,evime kilometrelerce uzak olduğu için liseye özel gelişmiş yatahanede kalıyordum. Herkesin kendisine özel küçük bir odası , ve ihtiyaçlarını karşılayabilecek her şeyi vardı. Sanırım evdeki imkanlarımdan daha çok imkan vardı burada , bunlardan en önemlisi ise Kütüphane Katıydı.
Rafın önüne vardığımda gülümseyip elimi kitaplarda gezdirdim, bazı kitapları alıyor sayfalarını çeviriyor , arkasını okuyup ilgimi çekmeyeni yerine koyuyordum. Bir kitabın kapağı gözüme çarptığında , yerinden çıkarıp incelemeye başladım. Kitabın Adı
''Güneş Işığı Altında'' idi. Kapakta denizin karşısındaki kayalıklara oturmuş , Güneş Batımını izleyen bir arkadaş grubu vardı ve arkaları dönüktü . Ve sanki arkadaş grubundan tamamen bağımsız bir şekilde ,ayaklarını köşede suya sokan bir erkek vardı. Konusunu okuyup ilgimi çektiğinde kasaya gidip kasiyere kütüphane kartımı uzattım . ''Ben Bu Kitabı Ödünç Alıyorum.''
