Denizin İçindeki Dilekler.

Giriş.

Kayalarla dolu tepenin üzerinde oturuyordu Türkiye Temsilcisi.

Rakısını yudumlayarak Ege Denizi kıyılarını seyrediyordu....Uzaklara,ufuğa baktı.Biraz daha uzağını görmek istiyordu....O buraya hep gelirdi.Eskiden sahip olduğu yerlere şimdi öylece arkasından bakıyordu.Özlemle dalgaların seslerini dinledi,şafak söküyordu....Günlerden 25 Mart 1947 idi,yani Heracles'in 115. Bağımsızlık yıl dönümü....

Sabiha,en güçlü zamanlarını hatırlayarak burukça gülümsedi.Evet,o zamanlar güçlüydü;ama her zaman şu söz geçerli olmuştu onun için:

Güçlü olmak,aynı zamanda daha çok acı çekmek demektir.

Bu sözü ilk duyduğunda ciddiye almadı.Sonuçta güçlü insanlar acı çekmez,çünkü onlar güçlüdür,acı hissetmezler diye düşünüyordu küçükken....

Ancak öyle bir şey olmadı.

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Heracles,1821 yılında Bağımsızlığı için Sabiha'ya ilk defa bağırarak isyan etmişti.Sabiha ilk şokunu atlatamadan,1832 yılında İvan'ın yardımı ile bağımsızlığını kazanmıştı ve Sabiha'nın yüzüne bakmadan kapıyı çarptı,ve arkasına bakmadan gitmişti....

İhanet,gücün getirdiği en büyük acıdır.

Sabiha,öylece kapıya bakmıştı bir süre.Sonra yavaşça yere çöktü,o gün...Kendi çocuğu gibi baktığı veletini kaybetmişti.

Sabiha,yıllarca bu ihanetin acısıyla yaşadı.Yetmediği gibi Kurtuluş Savaşı'nda,Heracles 15 Mayıs 1919 yılında İzmir'i işgal etmişti.O savaşta,2. İhanetini yaşamıştı Sabiha.

Ve 9 Eylül 1922 yılı,Sabiha Heracles'i denize itti.Denize itmeden önceki son sözleri şuydu:

-Seni,kendi çocuğum gibi büyütmüştüm.1832 yılında bana yaptığını hala unutmadım,yıllarca kendimi suçladım,ben bu çocuğa ne yaptım diye.Ancak sen karşıma dikilmiş,yıllarca "ihtiyar kadın" dediğin kişiye,gece korkunca yanına yattığın kişiye saldırıyorsun....Yazıklar olsun,Heracles.Sen,bu toprakları hak edecek vicdana sahip değilsin....

Dedi ve acımadan Ege Denizi'nin soğuk sularına itti....Heracles,öylece donup kalmıştı.Ancak her şey için çok geçti......

Heracles,Ege Denizi'nin soğuk suları arasında Sabiha'yı kaybetmişti.