Denizin İçindeki Dilekler.

4. Şişe

Heracles,neredeyse her gün Mykonos sahillerinde sabahlıyordu.Yunanistan'ın ilk sabah ışıklarıyla,gözlerini araladı.Yine,uzodan melankolik ve özlem dolu kafasıyla uyuyakaldı.İnsanlar hep onun tembelliğinden uyuduğunu düşünürlerdi.Evet,tatlı bir tembelliğinin yanında sonuçta o,matematik,astronomi ve felsefe gibi alanlarda dünyaca önemli vatandaşları vardı.

İnsanlar fazla........egoist ve ön yargılı.Sadece kusur bulmaya çalışıyorlardı.Halbuki,kendisinin bilime olan katkılarına gelince,insanlar seslerini kesmesini biliyorlardı.Haklılar aslında,bir insan gerektiği yerde,bilmediği bir konu hakkında susması ve yorum yapmaması gerekir,öyle değil mi?

Heracles,eline değen soğuk ve ıslak cisimle yerinden sıçradı.Aslında normalde başka bir cisim hissetse sıçramazdı;ancak bu sefer durum başkaydı.Konu yaklaşık 2 aydır beklediği mektup olunca,ayağa kalkıp ondan Sırtaki yapması beklenebilirdi.Hemen rakı şişesini aldı ve kapağını açıp,mektubu içinden dikkatlice aldı ve mektubu heyecan ile açıp okumaya başladı.

"Ben,hiçbir zaman pembe bulutlar görmedim doğduğumdan beri,

Hayallerim gibi ya siyah,
ya da kızıl,evlatlarımın göklere çıkan kanları gibi.

Gece ne göremeyeceğimi söylüyorsun,

Ancak ben çok şey gördüm geceleri.

Benim gözlerimle göreceksen,beni tanıman gerekir ilk,şu hayatta.

Yıldızlar gibi bende yorgunum,tıpkı parçalanan bir imparatorluk gibi.

Beni tanıyorsan,bana güven ve bana kendini göster.

Çünkü artık,arkamdan duygularımla bıçaklanmak istemiyorum.

-Rakı Şişesi."

* * * *

Heracles,derin duygularla yazılmış bu mektuba bakarken,parçalanan imparatorluğu düşündü....

Tahminleri olasılıktan kesinleşmeye başlarken....

Mektubun arkasındaki Atatürk resmini görmesiyle,Rakı Şişesi'nin artık kim olduğunu tamamen kesinleştirmişti.

Yakınındaki marinaya ilerledi,ve hızla elindeki mektupla beraber kayığının içine oturdu.

Ve kayığının halatını,demir yerinden çıkarıp şafakta yavaşça ufka doğru kayığıyla ilerlemeye başladı....

Onun motoru,içinde barındırdığı ona olan dilekleriydi.