Karanlık Dünyam

Erva'nın evine taşınma

...............

Bu arada Koray'ın 1 sene sınıfta kaldığını ve aynı sınıfta olduğumuzu öğrenmiştim. Derse geçmiştik. Hiçte sevmediğim bir ders idi:Canlıların Gelişimi
Sevmememin nedeni öğretmenden kaynaklı sanırsam. Uykum gelmişti. Hayallere dalıp gitmiştim. Birden irkildiğimde Koray ile göz göze geldik. Belli ki o da sıkılmıştı. Bir süre bakıştıktan sonra dersin nasıl bittiğini anlamadım. Toparlanıp kantine indim. Tabi yanımda evden getirdiğim ekmek arası domates ile birlikte. Durumum olmadığı için kantinden birşey alamıyordum. Bazen Erva ısmarlıyordu. Fakat hergün de o alsa olmazdı ki.

Kantine indiğimde, Koray yemek yiyiyordu. Karşısındaki masaya oturup yemeğimi yedim. Dikkatini çekmeye çalışıyordum. Ama o beni tınlamıyordu bile.

Beni Eve Erva arabası ile bıraktı."Teklifimi düşündün mü?"
Diye sormadan da edemedi kuzum. "Bilmiyorum Erva.." dedim. Eve gelmiştin. Erva ile vedalaşıp içeri girdim. Eve girmem ile çığlık atmam bir olmuştu. Aman Allah'ım ne olmuştu böyle?

Ve aynanın önünde bir not!!

"SENİ YAŞATMIYACAĞIZ!!"

Oturup kendi halimde sessiz sessiz ağlamaya başladım.
"Kim yapabilir ki bunu? Burada tanıdığım henüz çok kişi yok. Erva ve bugün tanıdığım Koray'dan başka. Kurtar beni Allah'ım! Neler yaşıyorum ben böyle? Bu evde 1 gün daha kalmaya gücüm yoktu. Bugün olanlardan ve geleki o nottan sonra Erva'nın teklifini reddetemezdim. Ama şimdi rahatsız etmek istemedim. "Sabah ola hayrola!" "

Deyip yatağına çekildim. Bu korku içinde ne kadar uyku girdi gözüme bir ben birde Allah bilir.

Sabah ilk işim Erva'yı aramaktı. Sabah olmuştu. Gözlerimi açıp saate baktığımda saat 10.00'ı gösteriyordu.

Telefonu kaptığım gibi Erva'yı aradım. Her zaman ki gibi ilk dıt edişte açtı.

--Erva teklifin hala geçerli mi

Telefonu ilk açtığımda ilk sözüm bu olmuştu.

--Ne teklifi? sana da günaydın!