Loverboy

~deel 11~

Als ik wakker wordt kijk ik even om meheen. Langzaam komt er terug wat er gisteren gebeurd is. Niet dat iker spijt van heb maar ik moet zo wel snel naar huis. Ik kijk op dewekker 8 uur schrik ik. Ik schud Lars wakker. 'Ik moet snel naarhuis' zeg ik een beetje verbaast. 'Doe nou eens rustig' en Lars trektme weer naar beneden zodat ik weer naast hem kom te liggen. Hij geeftme een zoen op mijn voorhoofd. 'Maar straks merkt mijn moeder iets'begin ik dan een beetje in stress. 'Hoelaat staan je ouders meestalop' vraagt Lars rustig. '10 uur' zeg ik en ik ga weer rechtop zitten'Maar ik moet wel eerder thuis zijn anders merkt ze het'. 'Okee' Larsgaat nu ook rechtop zitten 'Ik zal je zo thuis brengen'. Daarna staanwe op, ontbijten we en binnen een half uur zitten we in de auto.Zodra ik thuis ben sluip ik zo stil mogenlijk naar boven en ga ik nogeven in bed liggen. Eigenlijk ben ik nog best moe dus ik val al snelin slaap. Als ik wakker word is het al licht buiten en iedereen is alwakker, zelfs het ontbijt is al opgeruimd. 'Jij hebt lang geslapen'mijn moeder komt uit de keuken 'normaal slaap je nooit zo lang' voegtze er verbaast aan toe. Mijn vrolijke gevoel van gisteravond isgelijk weer weg, mijn moeder zit alleen maar te zeuren. 'ja' mompelik maar en ik loop de keuken in om een glas water te pakken. Als ikmijn glas leeg heb vertrek ik gelijk weer naar boven, ik heb helemaalgeen zin in een gesprek met mijn moeder. Boven start ik mijn laptopop en bedank ik Lars voor de fijne avond gisteren. Ik check mijnfacebook en mijn twitter. Na een kwartier komt er een bericht terugvan Lars, hij heeft problemen en wil vanmiddag met me praten als datkan. Ik stem toe en we spreken om 2 uur af in het parkje.

Iets voor twee loop ik naar benedenvoor mijn afspraak. Ik kan eerlijk zijn tegen mijn moeder of zeggendat ik naar Sanne ga, maar daar kwam ze vorige keer ook achter. Ikbesluit dus maar eerlijk te vertellen wat ik ga doen. Ze had immerstoch gezegd dat ik best met Lars mocht afspreken als ik maar met haaroverlegde. 'Mam ik ga met Lars naar het park, even wandelen' zeg ikzodra ik beneden kom. Of we gaan wandelen weet ik eigenlijk niet,maar ik hoop dat mijn moeder het goed vindt. 'Dat is goed' zegt mijnmoeder 'ga maar , maar geen rare dingen doen hoor'. 'Nee hoor' zeg ikbraaf en ik pak mijn jas en schoenen en vertrek naar het park. In hetpark zie ik Lars op een bankje zitten aan het water. Ik zeg hoi en ikga naast hem zitten. Hij reageert vrolijk, hij legt een arm om meheen en geeft me een zoen. Ik voel me warm worden, wat is hij tochleuk. 'weet je' Lars begint het gesprek. Aan zijn stem hoor ik dat eriets mis is, iets wat hij me wil vertellen maar wat hij niet zo goeddurft. Ik voel dat hij zijn hand terug trekt. Opeens lijkt hij eenheel gevoelig, zielig jongetje wat alleen op een bankje zit. 'Wat iser?' vraag ik vol medelijden. Ik leg mijn arm over zijn rug. Hij zitin elkaar gedoken met zijn handen op zijn knieën. Mijn hand gaat open neer, hij zucht. 'Ik heb veel schulden' hij legt zijn handen opzijn hoofd en gaat door zijn haar heen. 'Mijn vriend wil het geld watik van hem geleend heb nu terug' Ik kijk hem eens goed aan, ik zieeen kleine traan uit zijn ogen glijden. Hij glijdt naar beneden overzijn wang tot hij bij zijn kin aangekomen is. Ik veeg met mijn handde traan weg. Plots kijkt Lars me aan. Ik kijk diep in zijn blauweogen, hij heeft het moeilijk dat zie ik zo. 'Ik kan helpen, je kangeld van mij lenen' bied ik aan.

'zoveel geld heb je niet, dat kan ikniet van je vragen' Lars wrijft even met zijn hand over mijnschouder. 'Maar jij hebt zoveel voor mij gedaan, ik wil jou ookhelpen' ga ik tegen hem in. Lars zucht even bedenkelijk. Ik kijk omme heen, het park is leeg. Af en toe zwemmen er een paar eenden voorbij maar er zijn geen mensen te zien. Lars en ik zitten samen alleenin het park. 'Er is wel één oplossing, maar...'. Ik kan hem zo nietlanger aanzien, hij ziet er zo verdrietig uit 'Ik doe het, voor jou'onderbreek ik hem snel. Ik zie de verbazing op zijn gezicht staan'dat kan toch niet'. Hij buigt naar voren en geeft me een kus opmijn voorhoofd. 'Weet je wat hij wil?' vragend kijkt hij me aan. Ikschud mijn hoofd en kijk hem vragend aan. 'Hij wil een avond met jedoorbrengen' schamend keek hij weg. Ik snapte precies wat hijbedoelde. 'Weet je zeker dat je dit wilt doen?' Lars buigt zich weernaar mij toe. Ja, wilde ik dit eigenlijk wel. Ik kan toch niet zomaarmet iedereen naar bed gaan. Maar he is wel voor Lars. 'Ik weet hetniet' zeg ik voorzichtig. 'Het is maar voor één keer' Lars kijkt mesmekend aan. Van binnen merkte ik hoe graag ik hem wilde helpen dusik stemde toe. 'O Dankje' Lars slaat zijn armen om me heen en geeftme een kus. 'Zal ik je vanavond ophalen dan' Lars kijkt me aan. Ikvoel me sprakeloos, heb ik echt gezegd dat ik het zou doen. Heb ikecht gezegd dat ik met een onbekende naar bed zou gaan. 'Ik weet hetniet' ik laat me terug vallen op het bankje. 'Aah toe, het is maarvoor één keer' Lars bukt zich en gaat voor me zitten.