Loverboy

~deel 12~

Ik kijk hem aan. Zijn blauwe ogenstaren mij smekend aan. Ik kan niet weigeren, ik durf niet teweigeren hij heeft zoveel voor mij gedaan. 'Okee, ik doe het' ikglimlach Lars toe. Een grote lach verschijnt op zijn gezicht.'Dankje' zucht hij opgelucht. Hij staat op en slaat zijn armen om meheen. Hij tilt me van het bankje en een paar seconden later liggenwe samen op de grond in het gras. Een tijdje blijven we zo liggen,onze handen samen gevouwen tussen ons in. Ik voel me gelukkig, zogelukkig heb ik me nog nooit bij iemand gevoeld. 'Heel erg bedankt'fluistert Lars in mijn oor. 'Zullen we dan maar gaan?' De vraag komthard binnen. Nu meteen denk ik van binnen. Ik heb nog geeneensspullen en wat moet ik tegen mijn moeder zeggen. 'Weg uit het park?'Zijn vraag onderbreekt mijn gedachte gang. Ik lach en knik, ik benallang blij dat hij niet bedoelde wat ik dacht. Arm in arm lopen wehet park uit, bij de fiets nemen we afscheid. 'Zal ik je vanavondophalen?' ik knik, ik bedenk wat ik nog allemaal moet doen voorvanavond. 'Dan zie ik je om acht uur' Lars geeft me een zoen. Daarnadraait hij zich om en loopt hij weg, verbijsterd blijf ik achter. Hebik echt gezegd dat ik het wil doen, maar nu kan ik niet meer terug.

Met een zucht trek ik de deur achter medicht, de auto van Lars zie ik al op de hoek van de straat staan. Ikzucht nog eens, sinds vanmiddag kan ik aan niks anders meer denkendan deze avond. Ik weet goed wat er gaat gebeuren, maar het voeltniet goed. Ik rits mijn jas nog wat hoger dicht en sla mijn handen ommijn schouders; Ik heb het koud. Lars had gezegd dat ik een sexyjurkje aan moest doen omdat het anders niet goed zou zijn voor zijnvriend. Mijn moeder vond het jurkje wel kort, maar nadat ik verzekerdhad dat ik niks verkeerds zou gaan doen vond ze het goed. Ik zou naarde discotheek gaan had ik gezegd, met wie had ik niet verteld dus zekan nergens achter komen. Ik zie de auto steeds dichterbij komen,zwijgend loop ik verder. Als ik bij de auto aankom trek ik devoordeur open en ga ik op de bijrijdersstoel zitten. 'Hoi' zegt Lars.Ik glimlach terug, ik weet niet goed hoe ik op hem moet reageren. Weweten allebei wat er gaat gebeuren en er heerst dan ook een pijnlijkestilte in de auto. Ik kijk naar buiten en zie de omgeving voorbijkomen. Na een half uurtje zie ik dat we in een stad komen; Er staansteeds meer huizen langs de weg. Ik kijk een beetje om me heen, dezestad ken ik niet. Winkels wisselen zich af met huizen waartussengrasveldjes gepland zijn. Nadat we nog even door de stad geredenhebben stopt Lars voor een flatje.