DOKTORUM-Tamamlandı-

İşte Gidiyorum

Uçurumun kenarındaydım annem ve babam bana sesleniyordu.

-Kızım yapma biz sensin yaşayamayız annecim

-Kızım kendine gel gitme.

-Anne baba ben size yüküm bırakın gideyim.Zaten ölmüyecek miyim daha az acı çekerim hem sizde ağlamayın artık hoş çakalın .

Önüme döndüm aşağıya baktım ve tekrar kafamı arkaya çevirdim.Annemde babamda yoktu vazmı geçmişlerdi benden birden Selim belirdi.

-Bunu ailene yapamazsın kendine yapamazsın anladın mı bana yapamazsın beni sensiz bırakamassın.

Konuşuyordu Selim sözleri bana bir fısıltı gibi geliyordu.Koştu yanıma sarıldım ona .

-Beni bırakma dedim.Karşımda adeta küçüldü ağlamaya başladı Ayağa kalkıp uçurumdan atladı.

-Hayırrrrrrrrrr

Gözlerimi açtığımda hemşire geldi yanıma.

-İyi misiniz?

-İyiyim kabusmuş siz gidin lütfen.

Giden hemşire Selim e haber vermiş olmalı ki Selim kapıda göründü.

-Selam civciv.

Yüzümü ekşilterek 

-Civcivmi ?

-Pardon sarı civciv demeliydim.

Kaşlarımı çatarak kötü bir bakış attım.Ardından gülmeye başladım

- Peki Doktor Bey .

-Girebilir miyim?

-Tabi 

Girer girmez kapıyı kapatıp perdeye yöneldi perdeleri açması sonucunda odayı ışık doldurdu bu benim hoşuma gitmişti.

-Saatin gelmek üzere şimdi hazırlan ve kahvaltını yap ben uğrayacağım.

Cevap veremeden çıktı odadan yağdırdığı emirleri yapacak değildim.Yataktan kalkıp üstüme bir hırka aldım doğruca dama çıktım.Güneş yavaş yavaş doğuyordu bu ışık mükemmeldi.Bir kaç dakika sonra bir ses duydum sanırım bu ses Selime aitti.

-Burada olduğunu biliyordum.

-Sen beni her seferinde nasıl buluyorsun?

-Çünkü neler hissettiğini ve neler yapmayı istediğini biliyorum.

-Nasıl yani?

-Senin şu anda yaşadıklarını bende yaşadım kanserdim.

Gözlerimin nasıl pörtlediğini hissedebiliyordum.

-Önce seni garantiye alalım.              Ceketini omzuma koydu ve konuşmaya başladı.

-13 yaşındayım o zamanlar babamda doktor fark etti bendeki değişiklikleri kanser olduğum test sonucu ortaya çıktı senin ki kadar uzun değil ama çok uzun sürdü.1yıl 1 yıl boyunca sürekli kaçıp kaçıp gidiyordum.Senin gibi dama ne biliyim ağaca falan çıkıyordum ve düşünüyordum.

-Ben neyi düşünüyorum biliyor musun?Hayat ne ?

-Hayat RABBİMİZİN bir lütfudur bize .Her sabah yeniden önümüze gelen boş bir sınav kağıdıdır. Her gün yeniden doldurduğumuz bildiklerimizle,gördüklerimizle ,unttuklarımızla,hatırladıklarımız ve öğrendiklerimizle doludur hayat.5 harften ibaret değildir yani.

-Haklısın ama 4 harf say 2 a var

-Hiç komik değil artık gidelim.