YAŞAYAN ÖLÜLER

YOH ARTIK

Benzinciye vardık.Yemek yemek için dükkandan içeri girdik.Dükkan çok sessizdi.İçimde kötü bir his vardı.İçicek reonlarına gittim.Bir sebepten dolayı içecekler hala soğuktu ve yerde ince bir kablo vardı.Kabloyu gözümle takip ettim.Kablo bir patlayıcıya bağlıydı.Ve yanımızdaki askerlerden biri ona basmak üzereydi.Bi an düşündüm.O askerin basmasını engelleyemezdim.Eylül ise çikolataları yemekle meşşkuldü.Elimdeki silahı Eylül 'e fırlattım.

-"Eylül yakala!"

Tam göğsüne denk geldi.Bu acıtmış olmalı.Yere düştüğünde bomba büyük bir gürültüyle patladı.Hemen yere yattım.Küçük reonlar Eylül 'e ve bana siper olmuştu.Gözlerimi araladığımda dükkanın içi alevler içindeydi.Ayağa kalktığımda nefes alamayacak şekilde duman vardı.Nefesimi tuttum ve Eylül 'ü aramaya koyuldum.Hala kıvranarak yerde yatıyordu.Kolunu omzuma attım ve çıkışa doğru koştum.Kapı çökmek üzereydi.Yetişemezdik , yetişsek bile ikimizin geçiceği kadar yer yoktu.

"Üzgünüm." Dedim ve kapıya kadar koştum. Eylül 'ü boşluktan dışarı fırlattım.Tam o anda kapı çöktü.

"Son anda!" .Arka tarafta kapı olmalıydı.Oraya doğru koşmaya başladım.Kapı vardığımda kapıyı açmaya çalıştım ama kapı sıkışmıştı.Kapıya tüm gücümle omuz atıyodu.Vururken bir yanda öksürüyodum.Duman dükkanı sarmıştı ve ben nefes alamıyordum.Ellerimi hissetmemeye başladım.Gözlerim kapanıyordu.Leon 'un bağırış sesleri geliyordu.

"Hadi ama kendine gel.Gelmen lazım.Onlar için.". Tüm gücümü toplayıp kapya bikere daha vurdum.Kapı açılınca yere düştüm ve bilincimi yitirdim.Gözlerimi araladığımda bir ışık gördüm.Biri bana bakıp gülümsüyordu.Kollarımı dayanak yapıp kafamı yerden kaldırdım.Bacağım yine ağrımaya başlamıştı.Kafamı kaldırınca biri daha olduğunu farkettim. Bunlar da kimdi?

##YORUMLARINIZI BEKLİYORUM##