YAŞAYAN ÖLÜLER

IŞIĞA DOĞRU

Şehrin hemen girişinde durdum.Lara 'nın kan akışı hala durmamıştı.Teni solmaya başlamıştı.Onu kaybedicektim.Ne kadar acıda da olsa bunu adım gibi biliyordum.Sadece biraz daha zaman istiyordum.Ben bunları düşünürken birden gözlerini açtı.Gözlerini açamayacak kadar  yorgun gözüküyordu.Elini yavaşça kaldırdı.Göz yaşlarımı sildi.

-Ağlarsan gözüm açık giderim bunu biliyorsun.

Buruk bir tebessüm vardı yüzünde.Sesi o kadar korkak ve güçsüzdü ki.Ölmekten korkuyordu.Hangi insan korkmaz ki.

-Eğer ağlarsan nasıl mutlu olabilirim.Biraz sonra dönüşü olmayan bir yola girdiğimde mutlu olmak istiyorum.Zamanı geldi hissediyorum.

Tam o anda gözleri acıyla doldu.Bacağına bağlı olan bıçağı aldı. Bıçağın sivri olan ucunu kalbine doğrulttu. Elimi tuttu ve yavaşça bıçağın kabzasına götürdü.

-Ölüceksem de senin öldürmeni istiyorum.

-Bbb. Ben bunu yapam...

-Hayır yapıcaksın en azından benim için yap bunu.Lütfen.Aşağlık bir merminin beni öldürmesini istemiyorum.Lütfen.

-Tamam.

Tamam mı.Bunu ben mi dedim.Vücudumu kontrol edemiyordum.Bıçağı yavaşça aldım.

-Seni seviyorum.dedim

Bıçağı birden kalbine sapladım.Bunu ben yapmadım.Tam o anda birden uyandım.Hava kararmıştı.Bunun bir rüya olduğuna şükrediyordum.Hemen aklıma Lara geldi.Yanına gittim.Gördüğüm kare beni şok etmişti.Lara kanlar içinde yatıyordu.Elinde bıçağı vardı.Yüzünde huzurlu bir gülümseme vardı.Hemen yanında bir kağıt gördüm.Kağıdı elime aldım.
Kısa bir yazı vardı."Bende seni seviyorum.". Şok olmuştum.Yoksa gerçekten yapmışmıydım.Kendime gelmem 1 saatimi aldı.Lara böyle olmamı istemezdi.Hemen silahlarımı topladım.Haritayıda aldım.Belirtilen yere gitmem tam 45 dakika sürdü.Daha orayla aramda 2 blok vardı.Ama o ağır kokuyu tam burdan bile alabiliyordum.Önümdeki binaların tepesine çıktım.Dua ediyorum ki sniperım vardı.O alana doğru baktım.

-Ha si***r.

Alan tamamen yanmıştı.Tam o anda bölgenin sağ tarafından silah sesleri geldi.Burdan orayı göremiyordum.Çengeli binanın köşesine sıkıştırdım.Ve hızlı bir şekilde aşşağı doğru kaymaya başladım.Sesler git gide artıyordu.Bir grup silahlı asker Uthaka 'lara ates ediyor olmalıydı.Yada tam tersiydi.Uthaka 'lar silah kullana biliyorlardı.Bir anda aklıma o silahlı grubun olabileceği geldi.

-Lütfen lütfen onlar olsun.

Yere indiğimde silah sesleri birden kesilmişti.Koşarak oraya doğru ilerliyodum.Köşeyi döndüğümde onu gördüm.Bu Leon 'du.Elinde de de bir M4A1 vardı.Ona doğru bağırdım.Yavaşça bana doğru döndü .O...O bir uthakaydı.O dönüşmüştü.Yo yo yo hayır bu bir aldatma taktiğiydi.O. O olmazdı, olamazdı.Silahı kaldırıp doğruca üstüne koştum.O da benim üstüme doğru koşmaya başladı.Onun kafasına vurdum.Havaya kan damlacıkları sıçradı.Yere düşmüştü.Ölmemişti.Silahı sıkmaktan elim kanamaya başladı.Üstüne atladım.Ve acımadan vurmaya başladım.

-Sen Leon değilsin.Seeeen Leonn değilsiin.

Her vurduğumda daha da kan sıçrıyordu.Sonra bir uthaka daha gördü beni.Onu da yere düşürdüm.Sesleri duyan bütün Soulfly 'lar ve Uthaka 'lar bana doğru gelmeye başladı.Silahı kaldırdım ve sıkmaya başladım.Mermisi bitti altıpatlara geçtim.Mermim bittikçe başka bir silaha geçiyordum.Bütün mermilerim bitiğinde öylece kaldım.Hala gelmeye devam ediyorlardı.Bütün olanları hatırladım.O yolu , o caddeyi , o gemiyi ,Göktan 'ı ,Eylül ' ü ,O uçağı , Lara 'yı.Yüzümde hafif bir gülümseme oluştu.Şimdiyse olanlara bak.Bütün ailem ölmüştü.En önemlisiyse b**tan bir virüs yüzünden bu olmuştu.Tam o anda binaların çatısından silah sesleri gelmeye başladı.Bütün hepsi birden yere düşmeye başladı.Tam o anda arkamdan bir ses geldi.Sonrada biri kolumdan beni çekiştiriyordu.Arkayı döndüğümdeyse Eylül 'ü gördüm.Kulağında kulaklıkla konuşuyordu.Eliyle işaretler yapıyordu.Bir araba geldi.Bir çöl rengi FBI arabasıydı.Beni arabadan içeri attı.Ve oda bindi.Göktan arabayı sürüyordü.Bilgeyse camdan bir Deagle 'la ateş ediyordu.Tepemizde helikopterler vardı.Bir kaç tane de apaçi vardı.Eylül bana seslendi.Ona döndümdeyse dediki: